Diepvriespizza

Dinsdag twaalf april, om half zes stappen Kim, Hans en ik het strand op, Evert-Jan is er al, hij zit bij Marije die het water eerder voor ons opgewarmd heeft en nu in de zon ligt op te drogen.bAls we vragen of ze nog een duik neemt, bedankt ze met de toevoeging dat ze net helemaal droog is. "Wij zijn ook helemaal droog" is het antwoord maar dat mag niet baten.
Het water oogde niet zo schoon vandaag, er drijft wat olie op, wat niet heel erg uitnodigend is, zeker niet in combinatie met de kwallen waar ik kennelijk als enige een fobie voor heb.
Onderweg naar het water vertelde Evert-Jan al dat hij een beetje op zoek is naar een vrieskist om de zomer door te komen en in het water verteld hij dat zijn pizza oven bezorgd is. Hans ziet mogelijkheden, "kun je die ook mee naar het strand nemen". Evert-Jan laat zich niet ontmoedigen en antwoordt serieus hoeveel gewicht dat karretje waar de oven op vervoerd wordt aan moet kunnen, waarop ik vraag of dat met of zonder vrieskist is. We hebben een collectief visioen van een rijtje vrieskisten op een zonovergoten strand met een paar gesjeesde zwemmers erin die om beurt de vriezer uit moeten om te controleren of de pizza klaar is, of af en toe uit de vrieskist moeten omdat de diepvriespizza erin moet.
Zo tikt de tijd weg en na acht minuten in doodsangst kwallen ontwijken mag ik eruit, eerst nog even kopje onder natuurlijk.
De olie spoelen we met de douche op het strand van ons af en even later zijn we opgefrist en happy onderweg naar huis.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen