Energieopslag, overslag of zoiets

Het is maandag twaalf september, één van de laatste dagen met mooi weer als we de berichten kunnen vertrouwen. We zullen het wel zien. Annebel, Hans en ik spreken af om kwart voor vier en Jip en Loes komen ook mee. Het is zoals gezegd prachtig weer en op de fiets begint Hans over een oplossing voor het opslaan van energie. Overdag pomp je water naar je dak op zonne-energie en 's-nachts laat je het naar beneden lopen waar het een generator aandrijft om electriciteit op te wekken. Ik zeg "misschien is het qua rendement handiger om een betonblok op te hijsen en te laten zakken als je energie nodig hebt". Het wordt een terugkerend thema vandaag, die voel je aankomen.

Het is hoog water dus we hoeven niet ver te lopen. Het water voelt koud omdat het buiten het water toch wel heel aangenaam is, we wagen het erop en zoals altijd valt het reuze mee, dat zal nog wel veranderen in de komende maanden.

In het water begint Hans weer over de energieopslag en we bedenken de meest creatieve oplossingen, onder andere je huis omhoog takelen, waarmee je meteen een goede oplossing hebt om de stijgende zeespiegel het hoofd te bieden (totdat het donker wordt natuurlijk). Hydraulische systemen, perslucht, je vrieskist (omgebouwd tot ijsbad) optillen en in het donker weer laten zakken. Steeds laten we het onderwerp weer even rusten en praten over klaplongen die je met duiken op kan lopen, krijgen een discussie over de situatie waarin dit optreedt, of dat het een luchtembolie is of te veel stikstof in je bloed bij te snel opstijgen, we komen er niet uit. Nadat er door Hans weer eens een energieopslag oplossing doorheen gegooid wordt, besluiten we dat een klaplong bij duikers eigenlijk alleen optreedt als je een hele goede duik hebt gemaakt en de mensen boven water een lang aplaus geven. Daar tegenover staat dan weer een klapshort, die krijg je als je een slechte duik hebt gemaakt en het applaus heel kort is. Het voordeel van de klapshort is dat je hem aan kunt trekken.

Als we elf minuten in het water liggen roept Annebel "een persoonlijk record". Tja als je de temperatuur van het water niet meeneemt dan klopt dat wel in vergelijking met januari. Even later als we op de fiets zitten komt Hans plots met de zoveelste opslagmogelijkheid. De conclusie van de duik is uiteindelijk dat we veel plezier hebben gehad en niets maar dan ook niets wijzer zijn geworden, of misschien één ding, dat je nooit naast een Portugees restaurant moet gaan zwemmen, maar dat is een erg lang verhaal.