Dertien-veertien

Zondag negenentwintig oktober, het is een lange dag vandaag want we hebben een uurtje voor de wintertijd gekregen. Om tien voor vier stappen Inge en ik op de fiets, de tijd van de Teletubbies is weer aangebroken. Om vijf voor vier haken Hans en Kim aan, en alsof de zwemjassen er nog niet onnozel genoeg uitzien heeft Hans ook nog eens een Teenage Ninja Turtles tas op zijn rug gehangen. In combinatie met de Jumbo tassen is het feest nu wel een beetje compleet en fietsen we in deze carnavaleske setting verder. Bovenaan de Leeuwentrap stopt een auto en de bestuurder roept naar ons of we gaan zwemmen, zelf was hij vanmorgen al geweest. Even later komen we aan bij Esther, Janine, Jean-Pierre en Lars die al op de boulevard staan te wachten en zeiden, "hij is dus vanmorgen al geweest". Ondanks de wind en de grote afstand van de auto en de windvangers die ertussen staan hebben ze elk woord verstaan. Die heeft dus erg hard geroepen. Op het strand voeren we de gebruikelijke discussie over de omkleedplek en even later manouvreren we tussen de kwallen door het water in. Met dertien graden buitentemperatuur en veertien graden watertemperatuur (dertien-veertien) begint dit er toch weer wel op te lijken. Even nog aarzel ik maar realiseer me dat uitstel een kwelling is dus ik dompel me onder. Lars ziet de regenboog, die uitkomt boven het huis waar zijn opa en oma woonden. Ik zeg "dan weten we nu waar die pot staat", Lars antwoordt "dat hebben ze vast niet in de verkoopprijs meegenomen toen ze het verkochten. "De golven zijn vervelend" zegt Kim, "dat komt door de hoek waar ze vandaan komen, dat is altijd zo met die golven uit Breskens" zeg ik waarop Jean-Pierre uitlegt "te weinig ruimte om een echte golf te worden". Hans krijgt het verwijt dat hij niet diep genoeg het water in gaat , "zijn handen zijn nog helemaal droog" zegt Kim, "hij is gewoon aan het pootje baden" vul ik aan. Het blijkt een terugkerend thema, later (na twaalf minuten) als Hans zijn handen onder water heeft zegt Janine "de tijd gaat voor Hans nu pas lopen", "nee hoor" zegt Lars, "hij heeft zijn handen in zijn broek gestoken, dat telt niet". Kim is al vanaf minuut acht aan het aandringen om het water uit te gaan maar houdt vol omdat ze niemand meekrijgt, allemaal die-hards dus Kim ook maar. Dan volgt de discussie over hoe lang je eigenlijk in het water moet blijven en ook Esther blijkt de gouden regel van Jean-Pierre te zijn vergeten, 1 minuut per graad, ja 14 minuten vandaag. Jean-Pierre die het, volgens Esther, al heel de dag over code geel heeft moet van Esther uitleggen wat er dan met dat weer gebeurd is. Volgens Lars betekent die code geel van Jean-Pierre gewoon dat hij moet plassen. We houden het ruim veertien minuten vol en gaan er dan uit, een halve minuut te lang zelfs hint ik naar Kim, ze negeert het wijs. Dan de selfie, Inge is halverwege het omkleden maar alles kuis dus het kan wel. Het is gaan regenen (code geel?) en Inge zegt, ik heb thee bij me maar die drink ik thuis wel op, later, onderweg naar de trap, zal ze zich beklagen dat ze nu al het gewicht van de thee moet dragen, "het zit ook allemaal in mijn tas" voegt ze er aan toe, ik wil nog vragen wie dat er in gedaan heeft dan maar bedenk me. De dag is nog lang en laten we het vooral gezellig houden.