Het koude laagje is terug

Achtentwintig november, de "dagelijkse duik" kwam wat langzaam op gang. Hans doet een voorstel en na wat heen en weer appen stelt Remona kwart of drie voor, Hans valt stil, Edith kan niet en Marie-Louise duikt zonder aankondiging drie kwartier eerder de zee in. Zelf krijg ik het last minute voor elkaar om wat tijd vrij te maken dus het wordt een duik met z'n tweëen. Het is koud, de buitentemperatuur is gezakt naar drie tot vier graden en het water is net onder de tien graden. Als ik Remona bovenaan de Leeuwentrap tref dan blijkt dat ze net als ik een beetje misleid was door het zonnige weer en nu de zon weg is een hele lichte vorm van spijt voelt. We lopen zo dicht mogelijk naar het water om zo kort mogelijk in de lucht van vier graden te verblijven en snel het warme water in kunnen. In het water zijn we in gesprek over de wereld van de psychiatrie en voor we het weten is het acht minuten, dus nog even aftellen, kopje onder en terug de koude buitenlucht in. Dat laatste valt dan ook weer wel mee maar een selfie nemen met koude handen en een door onderkoeling afgenomen denkvermogen blijkt toch een uitdaging. Het lukt en we kleden ons aan. Remona krijgt haar veters niet vast met koude vingers, ik had "wijselijk" besloten op slippers terug te fietsen. Op het moment dat we van het strand af lopen zegt Remona "het wordt weer winter, je voelt echt dat koude laagje weer om je heen na het zwemmen". Zo had ik het nog niet ervaren maar het is een beschrijving die heel goed past.
Die slippers waren niet de beste keuze merk ik als ik op de fiets zit. Thuis snel mijn voeten afspoelen en lekker op de warme vloer zetten tijdens de rest van de werkdag.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen