Dagelijks de zee in

Zondag zeventien september, het is half vier als Esther, Inge, Janine, Jean-Pierre en ik elkaar treffen op de boulevard. Het weer is goed voor de tijd van het jaar, zeker na de regenbuien die sinds gisteravond gevallen zijn. Tijdens ons loopje, het strand op richting de vloedlijn zegt Janine dat het seizoen weer een beetje aantreedt en ik antwoord dat ik vandaag begonnen ben met de tuin winterklaar te maken, iets wat ik normaal in maart pas doe. Jean-Pierre reageert met een feestje van herkenning in zijn stem, "wij moeten de zomerplanten nog buiten zetten". Het gaat van kwaad tot erger, ik heb namelijk de roos gesnoeid en dat moet kennelijk in maart en Inge observeert dat het gespreksniveau al voordat we het water aanraken gedaald is tot een niveau behorende bij dobberen in zes graden. Het is gezellig druk op het strand en we zoeken een plaatsje dicht bij het water maar wel rekening houdend met het tij dat nog een uurtje opkomt. Niet veel later stappen we het water in met een

Vroeger toen ik kind was had ik konijnen, niet één, niet twee maar een stuk of twaalf verdeeld of zes of acht hokken. In de genetische mix van mijn vader en moeder zat een vermenigvuldiging van de aangeboren neiging van het laten ontsporen van hobby's. Je zou kunnen zeggen dat ik konijnenfokker was maar dat is niet helemaal waar, dat fokken dat gaat bij konijnen redelijk vanzelf, het tegengaan van overbevolkte hokken is een kwestie van indelen in meisjes- en jongenshokken want opeten dat deden we natuurlijk niet. Deze hobby gaf mij ook een soort van antenne voor krantenberichten over dieren en dan konijnen in het bijzonder. Zo was er eens in de tijd wel ergens de grootste Franse Hangoor of de grootste Vlaamse Reus. Vandaag moest ik daaraan terugdenken, het is twee september, de R zit weer in de maand dus Inge en ik besloten het zwemseizoen te openen met een duik na het hardlopen. De uitnodiging in de Zwemburenapp werkte helaas niet als een Zwemburenmagneet, waarschijnlijk zit het m