Dagelijks de zee in

Zondag dertig maart, de klok is met een uur vooruit gesprongen en toch gaan we om elf uur zwemmen. Iets daarvoor staan Inge en ik bij Hans en Kim voor de deur, vanuit een raam op de eerste verdieping klinkt gwdemwurgn, het is Hans die zijn tanden aan het poetsen is en ons een ochtendgroet brengt. Hans is jarig, nog geen vijftig zoals Kim maar het zit er tegenaan. Even later lopen we met z'n vieren naar de boulevard, daar worden we opgewacht door Francine, Saskia en Madeleine, gezamelijk lopen we het strand op en ik strijk neer in een Duitse kuil. Evert-Jan komt er ook aan en even later hoor ik achter me een spraakwaterval, Marie-Louise is ook aangesloten met Marianne. Evert-Jan helpt me uit mijn comfortabele positie en met z'n allen lopen we richting de zee. Acht graden, no worries. Toch voelt het in het begin weer akelig koud aan mijn benen, Inge zegt dat ze dizzy wordt maar een ieder slaat zich erdoor, de zon helpt, het wordt comfortabel, we zijn zen, we blijven e...

Vijfentwintig maart, het is lang geleden dat ik een voet in de zee heb gezet, achttien februari was de laatste keer, de watertemperatuur was toen bijna de helft van nu en ook de lucht was een stuk kouder. Vandaag is het weer zover, Francine, Inge, Kim en ik nemen tegen zes uur een duik in de mist. Terwijl we het strand oplopen zien we een groot schip opdoemen (mooie branche die scheepvaart) dus houden we wat afstand van het water met onze omkleedplek. Het zal wel meevallen met de vloedgolf maar een nat pak onderweg naar huis is niet aan te bevelen. Inge wacht met het uittrekken van haar trui tot iedereen bijna klaar is en komt er daarna achter dat ze zelf nog veel meer tijd nodig heeft dus vandaag wachten we in ieder geval niet op mij. Al snel merk ik dat mijn afwezigheid veel verval heeft veroorzaakt, allereerst het feit dat water van acht graden ongelooflijk veel pijn aan mijn enkels veroorzaakt, terwijl ik dat bij water van iets meer dan vier graden niet had. Ontwenning of niet, het...