Dagelijks de zee in

De beer is los, zondag gezwommen, vandaag donderdag dertig oktober weer. Iets na half zes zijn Annemie, Esther, Francine, Hans, Inge, Jean-Pierre, Lars, Kim, Saskia en ik er kaar voor. Op de boulevard demonstreert Kim nog even dat de magische zwemburenjassen aan de onderkant open kunnen ritsen, zodat je er ook mee kunt fietsen, "moet je er wel iets onder aan hebben" merkt Hans op, "anders wordt het ook een lullig zicht". Op het strand besluit Saskia niet mee het water in te gaan, ze houdt Cookie aan de praat langs de waterlijn. De rest trotseert de nog niet echt koude zee, al zijn er wel zwemburen bij die claimen dat het water maar twee graden is en we er meteen weer uit mogen. Hans maakt nog snel even de strik van zijn zwembroek vast, "anders raak ik hem kwijt", "ach" zeg ik, "bijna Halloween, strik or streak". In het water proberen we de politieke formatie op te lossen maar we komen niet echt verder dan de optie om een tijdelijke mens...

Eindelijk is het dan weer zover, de afspraak voor zondag zesentwintig oktober stond al een paar dagen, Kim (onze zwemburenmoeder) deed de planning, mooi afgestemd op het tij (hoogwater) minder rekening houdend met de wind maar de deal was rond, om vijf uur zou het gaan gebeuren. We waren met een klein groepje, Inge en ik pikten onderweg Hans en Kim op en Francine zouden we op de boulevard treffen. Evert-Jan hadden we stiekem ook wel verwacht, meestal schuift hij als onaangekondigde mysterieguest aan maar vandaag was het raak. Lars en Annemie, Regine en uiteindelijk dus ook Evert-Jan duiken onverwacht op, een leuk groepje. We lopen gezamelijk het strand op, het waait hard en de zee ziet eruit als een woeste kolkende massa water, dit belooft wat. De spanning hangt in de lucht, het is toch altijd weer spannend zo'n premiere van het seizoen, gaat het lukken, hebben we de moed om het water in te gaan, waaien we er niet uit, ... Het was heel erg gemakkelijk, de golven hielpen ons een han...