Het seizoen is geopend

Eindelijk is het dan weer zover, de afspraak voor zondag zesentwintig oktober stond al een paar dagen, Kim (onze zwemburenmoeder) deed de planning, mooi afgestemd op het tij (hoogwater) minder rekening houdend met de wind maar de deal was rond, om vijf uur zou het gaan gebeuren. We waren met een klein groepje, Inge en ik pikten onderweg Hans en Kim op en Francine zouden we op de boulevard treffen. Evert-Jan hadden we stiekem ook wel verwacht, meestal schuift hij als onaangekondigde mysterieguest aan maar vandaag was het raak. Lars en Annemie, Regine en uiteindelijk dus ook Evert-Jan duiken onverwacht op, een leuk groepje. We lopen gezamelijk het strand op, het waait hard en de zee ziet eruit als een woeste kolkende massa water, dit belooft wat. De spanning hangt in de lucht, het is toch altijd weer spannend zo'n premiere van het seizoen, gaat het lukken, hebben we de moed om het water in te gaan, waaien we er niet uit, ... Het was heel erg gemakkelijk, de golven hielpen ons een handje en werkten ons tegen. Binnen enkele seconden ben je volledig nat van het water dus dat is gemakkelijk, en kort daarna word je bijna het strand opgeworpen dus moet je er weer opnieuw inlopen. Het was moeilijk om staande te blijven en regelmatig belandden er mensen bovenop elkaar in het wassende water. Na een poosje moesten we herpositioneren omdat de stroming ons bijna op het paalhooofd duwde, geen beste start van het seizoen dus beter de voorzorg nemen. Inge begon op een bepaald moment met een onsamenhangend verhaal over warm water en onderkoeling, niemand die het begreep dus we gingen er maar vanuit dat we allemaal onderkoeld waren. Niemand kon de pret echt loslaten, windkracht 7, water van 13,3 graden, lucht van 10 en golven van zo'n anderhalve meter. Na dertien en een halve minuut gaan we eruit, eerst nog kopje onder want je wil niet na al dit geweld nog ergens een droog plukje haar ontdekken. Op het strand worden we er meteen weer aan herinnerd hoe lastig het is om een koud, nat lijf in te pakken, we moeten de techniek opnieuw masteren. Het is opvallend hoe de uitrusting van de verschillende zwemburen geleidelijk steeds professioneler wordt, we beginnen natuurlijk met de zwemcapes, daarna zwemjassen, doppers met water, omkleedmatjes. Annemie en Lars hadden vandaag zelfs een vouwkrukje bij zich, ik weet nog steeds niet waarvoor. Wat ik wel weet is dat Cookie in al haar enthousiasme mijn hele zwemmat onder gegraven heeft. Gelukkig heeft Inge een Zeeuws strandjuttertje meegenomen dus een beloning staat gepland. Het seizoen is geopend, en hoe!