De eerste duik

Als nieuwe zwembuur is er geen ontkomen meer aan, de vuurdoop of beter ijsduik staat gepland. Op elf januari om 17:15 moet ik eraan geloven. De buitentemperatuur is vier en het water iets meer dan zes graden. We zijn met een aardig clubje, Alle, Anouk, Céline, Evert-Jan, Hans, Kim en ik.

De anderen zijn al ruim ervaren want al meer dan een week geleden begonnen, voor mij is dit de eerste keer en een eerste keer zoals die hoort te zijn, slecht voorbereid, niet wetende wat me te wachten staat. Hans hint me nog onderweg of ik een zwembroek aanheb, handdoek bij me heb en een droge onderbroek, goede tips maar die had ik al ingevuld.

Op het strand kleden we ons uit, ik voel meteen mijn voeten hard afkoelen als ik uit mijn warme schoenen in het koude vochtige zand stap, de rest valt reuze mee. Als groepje onnozelen lopen we naar het water. Zelf had ik een soort van nieuwjaarsduik in gedachten, rennen naar de zee, in de zee snel een duik en terug rennen naar je handdoek en kleding, mis...

In tegenstelling tot wat ik dacht liep iedereen gewoon rustig het water in, wat ook niet geheel onverstandig is. De eerste kennismaking met het koude water is ronduit schokkend, je voeten worden meteen nog kouder (beyond repair denk je), verder vooral ook je handen en armen. De eerste keer doet het echt pijn aan je armen zoals Hans later beschreef een soort van prikkeldraad, zoals we dat allemaal wel van vroeger kennen (de huid op je arm wordt twee kanten opgedraaid en dat doet pijn). Overigens blijkt de ervaring voor iedereen weer anders te zijn. Na een halve minuut tussen ogenschijnlijk relaxte mensen in het water te liggen begon ik me zorgen te maken. "Hoe lang blijven jullie in het water?" vroeg ik. "Een half uurtje" was het antwoord, dit was overduidelijk een grap maar voor mij een goede motivatie om het voor gezien te houden. Nadat ik mijn hoofd onder water deed ben ik rustig weer de zee uitgelopen. Het is opvallend hoe weinig kou je ervaart als je er eenmaal weer uit bent, alleen mijn handen en voeten waren heel koud.

Nu kom ik op het volgende punt van de slechte voorbereiding, ik had een grote handdoek (goed), een droge onderbroek (goed), een kleine tas (fout) en sneakers (fout).

Kleine tas: omdat je voeten in het koude zand niet echt warmer worden is het handig als je iets hebt om op te staan, je jas of handiger nog een tas.

Sneakers: in de kou is het onmogelijk om je voeten af te drogen, laat staan zandvrij te krijgen. Je trekt dus je sokken over je zanderige voeten en je schoenen daar overheen, dit alles met ijskoude vingers. Dat is dus niet te doen.

Nog een fout, toen ik later thuis wilde gaan douchen trok ik op de badkamer mijn schoenen en sokken uit en kwam ik het halve strand tegen. Douchen kan met lauw water want anders voelt het meteen te warm.

Kortom, ondanks de klungelige start beviel het me zeer goed en heeft het meer indruk op me gemaakt dan de snelle nieuwjaarsduik die ik een paar jaar eerder heb gedaan.