Zonder bril zie je het niet

De eerste duik met een WATERDICHTE smartwatch, we grappen onderweg nog dat het horloge tijdens de duik niet automatisch 112 belt. Twintig januari, het is iets voor negen uur en Hans, Kim, Wouter (net/nog niet wakker) en ik fietsen naar de boulevard. Het voelt behoorlijk fris maar het heeft er alle schijn van dat de zon ons komt helpen opwarmen na het zwemmen.

Op het strand aangekomen zien we Céline en Matthijs aankomen, we dachten al dat het wel een heel beperkt clubje zou zijn maar dat komt dus toch goed. Het water voelt erg koud aan, het lijkt in de ochtend wel kouder dan 's avonds. Wouter wordt wakker. Ik wilde een timer zetten op mijn horloge maar de handicap van een bril die je tijdens het zwemmen niet draagt nekt me. Geen idee waar de timer te vinden is. Ondertussen rijdt er een ambulance langzaam over de boulevard, Hans zegt "Ojee, je horloge heeft toch gebeld". 

Eenmaal onder water valt de kou toch weer mee, niet voor Wouter die nu echt wakker is en met zijn armen strak over elkaar staat te bedenken waarom hij meegegaan is. Kim zegt "Je moet ontspannen, het lijkt dat je heel gespannen bent", waarop Wouter antwoord "Dat ben ik ook". Wouter houdt vol en gaat er na 5 minuten met een aantal anderen uit, Hans en ik houden het nog een minuutje vol. Na die minuut besef ik dat het lijkt of ik het veel langer vol kan houden dan dat maar juist dat doet me besluiten eruit te gaan. Op het gemakje aankleden, daarna warme thee en kijk daar is de zon als mooie kroon op deze ochtendduik.

Verder rest mij nog de plicht om iets te rectificeren, het idee is dus niet van Hans zoals ik in de eerste post schreef, het is Kim die de drijvende kracht achter deze zwemactie is.