Seizoenskleding en beginnersfouten

Dinsdag tweeëntwintig maart, een dubbelduik vandaag. Vanmiddag om twaalf uur zijn Evert-Jan, Hans en ik in de eerste sessie gaan zwemmen. Prachtig weer, zo'n veertien graden dus Hans stapt naar het volgende niveau, de korte broek. Bij de Leeuwentrap treffen we Evert-Jan die nog niet buiten geweest is en de temperatuur niet scherp had, vrij winters gekleed, daarnaast ik in joggingbroek, fleece trui en flipflops en daarnaast Hans, korte broek, fleece trui en flipflops. Dat moet er komisch uitgezien hebben.

Het water is rond de acht graden dus goed te doen, de zee is kalm maar de getijdestroming is enorm. Hans zegt "ik laat me even tien seconden meevoeren, kijken waar ik uitkom", Evert-Jan en ik bieden aan om hem straks aan de andere kant van Vlissingen op te halen. Het valt mee, hij blijft binnen zichtbaar bereik.

Als we eruit gaan is het meteen goed, de zon warmt ons goed op en alle haast om af te drogen en aan te kleden verdampt.

Maar een dubbelduik impliceert een tweede sessie, als Hans vraagt of we vanmiddag weer gaan zeg ik nee en Evert-Jan voegt daar nog aan toe dat zijn zwemponcho dan nog niet droog is. Later bedenk ik me en sluit aan om vijf uur, de poncho's zijn droog maar Evert-Jan is nog niet klaar met werken dus kan helaas niet mee.

Om vijf uur is het dan zo ver, Hans, Jip, Kim, Loes en ik lopen het strand op. Het is redelijk hoog water dus we lopen naar de rand van het droge zand waar we onze spullen achterlaten. Het is nog warmer dan vanmiddag en zelfs het water is een tiende graad warmer. Als we in het water liggen en Jip en Loes tot hun middel in het water staan, komt er een flink schip voorbij, we voelen hoe hij het water wegtrekt en verwachten dan ook een aardige vloedgolf. We waarschuwen de kinderen, die dichter naar de kant gaan. Dan komt de golf, hij overtreft alle verwachtingen en terwijl Hans richting de kinderen loopt die nog verder het water uit gaan zien we aan de zijkant de golf ver over het strand spoelen, ja over het droge zand. We kunnen niets doen en zien onze spullen ten prooi vallen aan het water. Gelukkig zitten er twee mannen op het strand die te hulp schieten en samen met Loes en later ook Hans en Jip de spullen in veiligheid brengen. Kim en ik zitten te ver om nuttig te zijn en kijken met lede ogen toe hoe dit spektakel zich voltrekt.

Hans komt weer het water in en geeft aan dat alles wat niet in een tas zit zo'n beetje nat is. We zwemmen nog wat en gaan er dan uit en nemen tijdens het afdrogen en aankleden de schade op. We moeten er hard om lachen en ik zeg nog tegen Hans, voor mensen die al decennia in Vlissingen wonen en dagelijks zwemmen valt dit toch wel onder beginnersfouten.

Mijn spullen zijn redelijk droog, Jip, Loes en Kim zijn het hardst geraakt. Hans en ik hebben nagenoeg droge kleren, Kim leent mijn trui en Jip de zwemponcho van Kim, hij ziet er nu uit als een monnik, om naar huis te gaan. Omdat met een poncho tot onder je voeten niet te fietsen valt moet Loes fietsen met een schoen van Jip want haar schoen is nat, Jip gaat achterstevoren bij Hans achterop. Met dit tafereel op het netvlies viel het beeld van de middagsessie met Evert-Jan, Hans en ik best mee.