Zeekoet

Het is zaterdag twaalf maart om iets voor half twaalf als Kim, Hans en ik onszelf onderdopen in de koude, nou ja met 6.9 graden relatief warme zee. Dat in combinatie met een luchttemperatuur van elf graden en een lekker voorjaarszonnetje maakt het wel heel erg leuk.
Van huis vertrokken zonder jas aan, wel voor de zekerheid in mijn tas gestopt voor de terugweg maar ook dat bleek niet nodig te zijn.
Na voldoende discussie hebben we ons omgekleed achter het windscherm van Pier 7 want die zuid-oostelijke wind is nog steeds prominent. Het terras is leeg dus niemand die zich kan storen aan de zwemmers die aan de andere kant van het glazen scherm staan en daarnaast zoals Kim terecht opmerkt dat is toch een beetje het concept. Tja als je niet tegen badgasten kunt moet je niet bij een strandtent aankloppen.
In het water zien we een vogel en Kim zegt "kijk een meerkoet" maar corrigeert al snel dat we in zee zwemmen dus het is geen meerkoet, Hans zegt "het is een fuut", ik hou het met mijn zeer beperkte kennis van vogels bij een zeekoet.
De fuut duikt onder om na een poosje aan de andere kant van ons boven te komen, Hans zegt dat hij onder ons door is gezwommen.
We dobberen wat en kletsen over dingen die we de afgelopen week hebben meegemaakt, het is gezellig en ik vind het helemaal niet koud, mijn tenen doen toch al lang niet meer mee met zaken als warm en koud of gevoel in het algemeen.
Als we na zo'n negen minuten uit het water zijn en over het strand lopen voelt het zand heerlijk aan onze voeten, Hans en ik zeggen al geen koude voeten meer te hebben, Kim claimt dat ze haar voeten aan het masseren is tijdens het lopen in het zand. We denken erover na.
Na de foto zegt Hans dat hij over tien minuten in de bus moet zitten om de kinderen op te halen, dat is dus tien minuten om af te drogen, aan te kleden spullen te pakken, naar de fiets te lopen, fietsen van het slot naar huis fietsen, in de bus gaan zitten. Ik krijg er bijna stress van maar uiteindelijk heeft niemand zich echt gehaast en als ik het laatste stuk naar huis fiets hoor ik Hans naar me roepen vanuit de flower power bus. Geen stress en mooi op tijd 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen