De uitkijkpost

Donderdag 12 mei, Evert-Jan, Kim en ik spreken af voor een duik om kwart voor een. Kim heeft kennelijk mijn bevestiging gemist want als ik in de buurt van haar huis kom vertrekt ze net, zo komt het dat we gezellig met een afstand van 200 meter naar het strand fietsen. Evert-Jan die eerder dan 13.00 wilde afspreken is zelf te laat, dat krijgt hij natuurlijk te horen, ook al is het maar twee minuten want in die twee minuten worden we bijna op ons hoofd gescheten door een meeuw. Gelukkig blijft de sfeer na deze ongelukkige start goed want als we het strand op lopen zijn we het unaniem eens dat de nieuwe uitkijkpost van de strandwacht echt lelijk is en op een rare plaats staat, uiteraard gevolgd door een felle discussie over waar dat ding dan wel geplaatst zou moeten worden. We lijken alledrie hoge eisen te hebben die niet overeenkomen. Je zou het besluit maar moeten nemen. We vragen ons af of we het als kleedhokje mogen gebruiken en wanneer we de sleutel krijgen en of het in de winter ook aan ons ter beschikking wordt gesteld. Wat een uitkijkpost al niet voor vragen op kan roepen. Als we er net in lopen zegt Evert-Jan, kijk die meeuw stortte neer waarop ik naief antwoord "die is gewoon aan het vissen", als ik een fractie van een seconde langer had nagedacht over het antwoord had ik begrepen dat hij een grapje maakte en dit natuurlijk ook wel weet. Het water is prima en we houden het ruim twaalf minuten zonder problemen uit, met besprekingen over hoe het komt dat een schip veel golven maakt tot een uiteenzetting over het Plimsoll merk dat op schepen geverfd is om de toegestane diepgang te bepalen in verschillende wateren en jaargetijden. Na het zwemmen een douche op het strand, die zoals we alledrie ervaren een stuk kouder aanvoelt dan de zee. Na het aankleden wandelt Evert-Jan snel naar huis want zijn pauze zit erop en Kim en ik pakken de fiets, dit keer zonder tweehonder meter afstand.