Kwallenpokken en desinformatie

Dinsdag vierentwintig mei, het weer is minder maar beter dan gisteren, de eerste dag zonder een enkel bericht in de zwemburen app, ik denk dat niemand echt zin had om in de regen naar het strand te gaan. Vandaag is het droog met wat zon en wind. Evert-Jan, Hans, Kim en ik spreken om half zes af. Achteraf blijkt niemand echt rekening gehouden te hebben met het tij want als we met z'n zessen (Loes en Jip zijn er ook bij) op het strand aankomen en richting het water lopen zien we overal kwallen. Het is bizar hoeveel er zijn, ook in het water. Later zie ik op kwallenradar dat er geen kwallen zijn, als ik dat had geweten had ik een stuk relaxter gezwommen. Of was het desinformatie?

Na enkele minuten wordt Hans gestoken en houdt hij het met Evert-Jan voorgezien, Kim en ik zoeken wat dieper water op in de hoop dat daar minder kwallen zijn, het lijkt te kloppen maar dat kan ook komen door het feit dat je ze minder goed kan spotten als je tot je kin in het water staat. Helaas voel je ze nog steeds. Kim wordt ook een paar keer gestoken en ik raak ze wel maar voel geen steken. Loes blijft in wat ondieper water en Jip ergens halverwege. Na zes minuten in een soort van computerspelachtige setting kwallen ontwijken, houden Kim en ik het ook voor gezien. Als we uit het water lopen zien we dat Hans een flinke striem op zijn arm heeft, alsof hij stevig is geknepen. Bij de anderen is niets zichtbaar maar iedereen voelt het overal prikken. Eenmaal op de fiets merk ik op dat we nu in ieder geval weten dat er niemand allergisch is maar stel voor bij het bord van de teststraat om voor de zekerheid een testje te doen om te kijken of we niet besmet zijn met de kwallenpokken, voor je het weet ben je patient zero van een nieuwe pandemie. Eerder waren we het er al over eens, dat zwemmen in het voorjaar en zomer is levensgevaarlijk. In de winter kun je gewoon een veilige duik nemen.