De vergeten selfie

Dinsdag dertien september, als Annebel, Hans en ik rond vijf uur het strand oplopen regent het zacht. Het is hoog water dus ver hoeven we niet te lopen. Hans heeft het in zijn hoofd nog steeds druk met energieopslag, ook vandaag een regelmatig terugkerend thema.
Het water van bijna eenentwintig graden voelt koud ondanks de lagere buitentemperatuur. Snel duiken we erin.
We dobberen wat rond en deinen mee op de stroming, eerst naar de ene kant, met het instromende tij mee maar als er een schip voorbij komt voelen we een zwaai van honderdtachtig graden en drijven we weer terug naar waar we vandaan komen.
Ondanks dat we onze kleren redelijk ver van de vloedlijn hebben gelegd, zien we hoe de golf van het passerende schip toch bijna onze spullen opslokt. Annebel rend uit het water en redt onze spullen door ze wat verderop, en bij nader inzien nog wat verderop te leggen.
We zijn haar dankbaar want de volgende golf lijkt iets verder te komen en een oplettende zwemmer, die net het water uit is gegaan, redt de kleren van een ander groepje.
Als er even later nog drie mensen het water inlopen waarschuw ik ze maar even, ze brengen hun kleren in veiligheid maar er komt geen groot schip meer langs.
Hans en ik hebben weinig meegenomen, Hans een zwemponcho en ik een T-shirt voor de terugreis. Annebel heeft in haar garderobe de minst handige outfit uitgekozen. Een strakke spijkerbroek aantrekken op een nat strand is nooit handig. Het duurt even maar dat geeft Hans de tijd om nog eens een energieopslag oplossing ter discussie te stellen. Ik denk dat we over een paar maanden expert zijn op dit gebied.
Als we naar huis fietsen bedenkt Annebel dat we de selfie vergeten zijn, het wordt een van de standaard afwijkende foto. Na de selfie fietsen we door de regen naar huis 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen