Naar huis zwemmen

Vrijdag negen september, het weer is onstuimig vooral door de regen. Om één uur spreek ik met Hans af en Wouter gaat last minute ook mee. Als we buiten kijken zien we dat het flink regent dus dit vraagt om een andere aanpak. Wouter en ik stappen in zwembroek T-shirt en slippers op de fiets en voegen vlak voor vertrek nog een jas aan toe want het is best fris.
We stappen op de fiets en voordat we bij het eerste stoplicht zijn hebben we beiden het gevoel dat we al zwemmen, totaal doorwerkt. Even verderop stapt Hans optimistisch in zwembroek, slippers en T-shirt op de fiets, het maakt niet uit op het strand zijn we allemaal doorweekt, met of zonder jas.
We gooien onze natte kleren en tassen met droge handdoeken onder de uitkijkpost van de strandwacht en lopen naar het water. Het water voelt warm in deze heftige regenbui. In het water is het prachtig met de grotere druppels die op het water spatten.
Met gemak houden we dit tien minuten vol want het alternatief is de koude regen in. 
Als we eruit zijn besluiten we geen poging te wagen ons af te drogen en gewoon in zwembroek terug te fietsen. Dit levert nogal wat reacties op. Allereerst geraakt een automobilist bijna van de weg als hij achterstevoren in zijn bestuurdersstoel zit om ons in de regen, in zwembroek van de leeuwentrap te zien komen. Nee het gaat vast niet om onze lichamen.
Later komen er toeterende auto's voorbij en als Wouter en ik voor het stoplicht staan en de dame voor ons achterom kijkt weet ze niet wat ze ziet. Ironisch genoeg staat er naast haar een man die vrijwel geheel in zijn regencape verdwenen is. Ze zegt tegen ons "jullie mannen kunnen dat zo zonder shirt op de fiets zitten" ik antwoord, vrouwen ook hoor, ik denk alleen dat er nog meer getoeterd zal worden.
Als het stoplicht op groen gaat zwemmen we op onze fietsen verder naar huis.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen