Kledingworsteling

Donderdag zes oktober, Lars komt om negen uur al in de lucht met de de opmrking dat het om twaalf uur hoog water is. Hans, Kim, Lars en ik gaan ervoor, om twaalf uur stappen we in de frisse wind het strand op. Lars en Kim kennen elkaar nog niet dus maken kennis en ik zeg tegen dat Kim de grondlegger van de Zwemburen is. Hans waarschuwt meteen dat je dus ook niet zomaar je tas ergens op het strand moet zetten want Kim bepaalt waar we omkleden. Even later om drie, vier of vijf over twaalf lopen we het water in. Het is fris met golven, genoeg uitdaging vandaag. De zwemboeien zijn weggehaald voor de winter dus daar hoeven we in ieder geval niet naartoe te zwemmen. Lars zegt dat hij gisteren gesurft heeft, maar wel in pak, dat is toch minder koud. Als ik vraag of hij een droogpak heeft antwoord hij nee dat zit niet lekker, en een wetsuit is warm genoeg, zeker als je erin plast. "Dat is dan weer lastiger met een droogpak, stinkt zo als je het uittrekt" is mijn antwoord en Hans voegt eraantoe "zeker als je ook moet poepen", dat lijkt me in een wetsuit ook niet aan te raden. Na een poosje golven trotseren (nog geen storm kwaliteit) zegt Hans "we zijn er al best lang in ", meteen daarop volgt de tijd door Lars, een andere tijd door mij en beiden meteen gecorrigeerd door Kim, dat heb ik toch wel gemist, die eeuwige discussie of een of twee minuten. Na zo ongeveer 14/15/16 minuten gaan we eruit, nemen een selfie, drogen ons af en kleden ons snel aan. Snel is een groot woord want er is toch wel iemand bij die zeker een paar minuten heeft staan worstelen met een kledingstuk in de nadrukkelijk aanwezige wind. Voldaan van deze duik wandelen we het strand af naar de fietsen. Thuis kom ik tot de ontdekking dat ik vandaag de gelukkige was die in de teer heeft gestapt.