Extra Lars golven

Zaterdag negentien november, twee uur, Evert-Jan, Hans, Inge, Kim en ik gaan zwemmen met een veilig gevoel want Annebel is er bij en het is altijd fijn dat er iemand met een medische achtergrond in de buurt is als je bij vier graden een duik gaat nemen in een zee van een 11,9 graden. Het is inderdaad best koud en ondanks de lage temperatuur heb ik het toch aangedurft om in flipflops op de fiets te stappen. Het gaat vrij goed. We kleden ons dicht bij het water uit om niet eerst een hele wandeling door de kou te hoeven maken. Er komt een loodsboot voorbij varen en we vragen ons af of het Lars is die ons op een paar golven komt trakteren. In het water komen de golven van de boot op ons af en Evert-Jan roept "bedankt Lars" gevolgd door Hans die bedankt voor de "Extra Lars golven". Verder is het water redelijk tam en al binnen een halve minuut roept Kim dat er een goed verhaal moet komen anders is ze er na een minuut uit. Ondertussen is Inge aan het uitvogelen of het nu wel of niet Lars zijn vaarweek is (het zou zonde zijn als we hem ten onrechte bedanken voor de golven), Kim haakt in met dat ze niet heel nauwkeurig op de hoogte is van de werkweek van Lars. We dobberen wat rond en na een minuut of vijf geeft Kim aan dat ze er zo uit gaat, gevolgd door een brok commentaar van anderen, behalve van Evert-Jan want die vindt het ook maar koud. Evert-Jan zegt dat hij al een week op de grond slaapt en voegt daar snel aan toe "wel op een matje". Iedereen vraagt zich af waarom en Evert-Jan begint met "we hebben nu een hond...". Het einde van de zin is iedereen ontgaan want het idee dat Evert-Jan niet meer in zijn bed kan slapen vanwege de hond zet ons aan het denken. Ik zeg "dan weet je wel meteen je positie in het gezin". Evert-Jan probeert nog uit te leggen hoe het zit maar iedereen is blijven hangen bij het beeld dat Evert-Jan op de grond slaapt omdat zijn bed is ingepikt door de hond. Als Kim er na zes minuten uit gaat haakt Evert-Jan aan want hij heeft het koud of wil van ons verlost worden, beide een goede motivatie om het water uit te gaan. Het grappige is dat we hem even later in zijn zwembroek met iemand zien staan praten zonder enige vorm van haast om zich af te drogen en aan te kleden. Vergeet bij dit beeld vooral niet dat hij in de wind van vier graden staat omdat hij water van twaalf graden te koud vond worden. Na een minuut of acht/negen besluiten Hans, Inge en ik ook dat het mooi geweest is, Inge zegt dat ze al begint te bibberen dus ik denk dat de motivatie daar ook wel gegrond is. Annebel die niet gezwommen heeft is naast onze medische bijstand ook de fotograaf vandaag en maakt de selfie zonder er zelf op te staan, ook een kunst. We kleden ons aan en dan is er thee. Inge heeft het goed voorbereid, twee kannen thee en ook Kim heeft een kannetje bij zich. Dit is toch wel even een momentje dat ik spijt van de flipflops heb. Normaal gesproken gaan we nu richting huis maar nu moeten mijn blote voeten nog wat extra koude wind trotseren. Als ik mijn thee op heb en niemand echt haast heeft vraag ik toch vriendelijk of we niet eens moeten gaan fietsen, vol begrip en niet in de laatste plaats uit eigenbelang stemt iedereen ermee in. Op de fiets is het ontbreken van schoenen maar vooral handschoenen pijnlijk duidelijk, zie het als een deel van de beproeving en die wintertenen, die krijgen we toch wel, als het daar maar bij blijft.