Halve minuut

Zondag zes november, om elf uur bij Pier 7. De opkomst is goed, vandaag zwemmen Evert-Jan, Hans, Inge, Kim, Matthijs, Samuel, Simone en ik met publiek Celine blijft met vrienden en een groep kinderen op het droge. Echt droog blijven ze overigens niet want hoewel het miezerde toen we thuis vertrokken, gaat het nu steeds harder regenen.

Snel uitkleden achter het scherm van Pier 7 om nog een beetje beschutting te hebben tegen de wind en dan snel naar het water. Matthijs, Samuel en ik rennen voor de groep uit en onderweg roept Matthijs "wie het eerst bij het water is", dit vraagt om extra inspanning en we rennen nog harder door het losse zand om vervolgens in een fotofinish bij de waterlijn aan te komen.

De rest van de groep is een halve minuut later in het water, waar overigens niet iedereen van overtuigd is 

Het water is fris en het gaat nog harder regenen. Er zijn wat golven en af en toe komt er een hoge golf voorbij. Evert-Jan zegt dat hij blij is met zijn zwembroekkeuze, zijn andere zwembroek heeft namelijk een versleten elastiek en zou na de eerste hoge golf weggeslagen zijn, alleen nog geschikt voor in het ijsbad, daar zijn geen golven. Ik vraag nog of hij nooit een bommetje doet in zijn ijsbad maar hij antwoord dat de ramen dan weer gezeemd moeten worden en dat heeft hij er niet voor over.

Als één van de anderen mij vraagt hoe lang we er in zijn zeg ik "Matthijs en ik achteneenhalve minuut, jullie acht". Er volgt een golf van protest en als blikken konden doden had Kim me dood gekeken, "ik ben ook naar het water gerend". Fijn dat we toch weer een tijdconflict hebben kunnen bedenken. Na een minuut of tien gaan we eruit, tenminste voor Matthijs en mij tien, de anderen negeneneenhalf, met uitzondering van Simone want die maakt nu de tien minuten vol en volgt dertig seconden later.

Terug bij de spullen staan onze toeschouwers veilig onder een paraplu en terwijl wij in de regen wachten op Hans die zijn mobiel tevoorschijn haalt mopperen we dat hij op moet schieten.

In de regen kleden we ons aan, moeilijkheidsgraad twee! Simone is met haar zwemponcho al tevreden want is met de auto, "zometeen de stoelverwarming aan" zegt ze smalend, "wij duiken de sauna in" zegt Hans, gevolgd door mijn "ik moet thuis in een woonkamer van twaalf graden opwarmen want de verwarming mag van Inge niet meer aan".

Als we even later in de koude regen bij de fietsen staan zeg ik tegen Kim "lekker he, dit", een sarcastisch "echt heerlijk" krijg ik terug.