Schodu, thee en water van 27 graden

Het is zondag vier december, twee graden en een watertemperatuur volgens Hans, 8,2 of 8,8 nee toch  8,6 graden. We treffen elkaar om vier uur op de boulevard en we zijn vandaag: Esther, Hans, Inge, Jean-Pierre, Kim, Remona en ik en we zwemmen met toeschouwers, de vader en kinderen van Remona.
Als Inge en ik iets eerder bij Hans en Kim voor de deur staan en Hans (Tinky Winky) al naar buiten komt, zegt hij "Kim gaat ook mee, denk ik, ze was namelijk al helemaal aangekleed". Even later komt Kim ook naar buiten als een reserve tele tubbie, de kleur matcht niet maar de outfit wel. Hier was geen misverstand over te bedenken, Kim gaat mee.
Op het strand zegt Esther dat Jenifer en Rudi (de broer van Esther) ook gevraagd waren mee te gaan zwemmen met de aanvullende vraag of het niet te koud voor ze was. Aangezien ze op Bonaire wonen en het water daar 27 graden is denken wij niet dat dat het grootste obstakel is geweest.
In het water zegt Kim, "ik heb tintelende handen, is dat normaal?", ik antwoord "als je het water maar niet koud vind want dat zou raar zijn", het is tenslotte 8,2 of 8,8 nee toch  8,6 graden.
Remona zegt dat ze geen gevoel meer in haar tenen heeft, de meeste van ons zijn verrast door het concept "tenen", daar hadden we minuten geleden al afscheid van genomen.
Als Hans op een gegeven moment, na ongeveer drie minuten dobberen, zegt "we zitten er zeker drie minuten in nu?", antwoord Jean-Pierre bevestigend. "Hoe doe je da" vraagt iemand en Inge antwoordt "hij zingt gewoon liedjes in zijn hoofd waarvan hij weet hoelang ze duren", "ik tel de beats per minuut" reageert Hans.
Na zeven minuten gaan we eruit, korter dan gisteren want Inge heeft Schodu meegenomen, een Zeeuwse eau de vie van Schouwen Duiveland, dus ineens heeft iedereen haast. Twee graden en wind dus eerst afdrogen aankleden en beschutting zoeken. Het aankleden wordt ook steeds geavanceerder, een aantal van ons hebben slippers meegenomen voor deze fase, Jean-Pierre en Esther hebben zelfs ieder een handdoek om op te staan. Waar blijft die kleedruimte?
Eenmaal aangekleed lopen we richting de boulevard, tegen de muur nog net op het strand is het toch wat luwer. We gebruiken de hekjes voor de hotelkamers van Pier 7 als bar om de Schodu en thee in te schenken. "Shotjes!" roept één van de kinderen, later gevolgd door "zulke grote shotjes?!".
Het is wat lastig drinken voor degenen die bibberen, waaronder ik maar we slaan ons erdoor.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen