Van daar

Zaterdag drie december, het is één uur en de opkomst is goed. Annemie, Esther, Hans, Inge, Jean-Pierre, Lars en ik staan te popelen om het water van 9.4 graden in te gaan. Eenmaal in badkleding is het eigenlijk een soort van vluchtgedrag want de lucht is 2.6 graden  Gezamenlijk vluchten we het "warme" water in. Helemaal zonder geluid gaat dat niet, Annemie maakt een lawaai alsof... nee laat ik niet proberen een vergelijking te maken. En Lars kijkt alsof hij alsof hij een plan bedenkt om iedereen die hem ook maar een beetje heeft overgehaald deze actie te ondernemen straks langzaam gaat villen.
Inge hoor je niet, Jean-Pierre ondergaat het in alle rust, Hans houdt zich warm met scheten, Esther vindt het al snel subtropisch worden en ik, ik weet het even niet meer.
De zee is vlak en er komt een loodsboot voorbij die ons op wat golven trakteert, even later komt er echter, uit het niets een serie hoge golven op ons af. Verbaasd vraagt Inge "waar komen die dan vandaan?", "van daar" is het uitermate serieus klinkende antwoord van Jean-Pierre en hij wijst naar de zee. Dit is het moment dat iedereen het even heel warm heeft want lachen helpt om de emotie kou te negeren.
Na zo'n acht minuten loopt Lars onaangekondigd het water uit en hij heeft gelijk, het is mooi geweest. Een aantal duiken nog even onder water en gezamelijk lopen we achter Lars aan.
Hans neemt de tijd voor de selfie en Jean-Pierre stelt voor om gewoon een vlog te maken vandaag, dan blijven we nog wel even in badkleding staan voor de film. Gelukkig doen we dat niet en kleden we ons snel weer aan, waarbij "snel" natuurlijk heel erg relatief is en een aantal van ons nog steeds zoekende is naar de meest ideale kleding, Inge heeft tips en Lars stelt aan Annemie voor om volgende keer een surfersmatje mee te nemen om op te staan, dat is kennelijk een klein matje van kunstgras. Als ik vraag of er ook doeltjes op staan is het antwoord teleurstellend.
Dan zijn er pepernoten en taai-taai, Esther en Jean-Pierre hebben een hele bak bij zich en wij storten ons er als (bibberende) hongerige wolven op. Hans deelt wat thee uit en Inge en ik drinken romantisch uit één beker.
Tijd om naar huis te gaan, ondanks de handschoenen zijn onze handen zwaar onderkoeld en dat zal pas goed komen als we thuis zijn, sneller fietsen dus.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen