Lang verhaal

Het is zaterdag veertien januari, het regent, het waait en het is warm voor de tijd van het jaar. Esther, Hans, Inge, Jean-Pierre, Simone, Wieske en ik gaan om vier uur een duikje nemen. Voordat het zover is ben ik thuis een nieuwe thermostaat aan het installeren, met radiator bediening, het lukt, alles werkt alleen de CV ketel slaat niet aan. Je kunt dus instellen wat je wilt maar de temperatuur zal er niet door beïnvloed worden. Deze laatste hobbel zorgt ervoor dat ik tot het laatste moment twijfel over de duik, want thuiskomen in een koud huis na een fris stukje dobberen is niet het meest romantische vooruitzicht. Als ik besluit mee te gaan kan ik mijn oordoppen niet vinden en na eerst iedereen behalve mezelf te beschuldigen van het kwijtmaken van mijn oordoppen, leg ik me erbij neer dat ik met klotsende oren thuis kom. Wieske pikt ons op en onderweg pikken we Hans op, Simone staat al te wachten als we tegelijk met Jean-Pierre en Esther aan komen lopen. We kiezen een andere omkleedplek dan gisteren vanwege de wind maar ik ga toch eerst nog even op de andere plek kijken om zeker te weten dat het doppendoosje daar niet te vinden is. Hans grapt nog of ik hem kan horen. Even later voeren we een discussie over hoe we de jassen het beste kunnen ophangen in de regen en lopen in badkleding naar het water. De regen voelt een beetje fris maar dit overleven we wel, de temperatuur is zo'n elf graden en het water waar we zo induiken is iets meer dan acht graden. Dobberen kunnen we het vandaag niet noemen want er zijn af en toe behoorlijk hoge golven, gemiddeld anderhalve meter volgens internet, dat drukt de pret natuurlijk niet. Wederom slaan we ons er als jonge honden doorheen, als Hans op een gegeven moment zo'n beetje met zijn zwembroek op z'n knieen staat vraagt Inge of hij ook niet liever een badpak heeft. We vergeten de tijd en voor we er erg in hebben tikken we de acht minuten aan, tijd om onze zeebenen het land weer te laten betreden. We zijn behoorlijk afgedreven en moeten een stuk terug om de slippers op te halen, ik heb een raar gevoel op de plek waar vroeger mijn tenen waren maar de wind voelt serieus warm. Op de omkleedplek wacht ons nog een Jägermeister en een Juttertje. Als Jean-Pierre zijn handdoek tevoorschijn trekt ruikt het alsof hij Jägermeister als wasverzachter heeft gebruikt, blijkbaar was de fles niet geheel waterdicht, die loopt straks met een 360 graden kegel naar huis. Het voelt zo warm dat ik in al mijn optimisme vraag of we eerst de borrel doen of eerst aankleden, gelukkig is de rest met meer verstand uitgerust en overtuigt mij dat aankleden de prioriteit heeft. We nemen eerst een Jägermeister en daarna een Jutter, soort proeverij. De meesten hebben een duidelijke voorkeur voor de Jutter maar ik geef aan toch nog een tweede keer te moeten proeven, ook hier is de groep verstandiger, ze denken aan het werk dat ik nog voor de thermostaat moet doen. Niet veel later fietsen we weer naar huis en thuis aangekomen heb ik een heldere ingeving, het doosje oordoppen zit in mijn laars, ik zal de lezer de oorzaak hiervan besparen, dat is een lang verhaal.

En voor wie het wil weten, de verwarming draait!