Neeeee!

Op zaterdag zeven januari fietsen Inge en ik om tien voor tien thuis weg, er staat een stevige wind dus we moeten aardig doortrappen, het is een graad of tien en droog dus klagen mogen we niet. Bij eerste stoplicht kijk ik of Simone er al aan komt fietsen, ik zie haar niet. Bij het tweede stoplicht komt Ans kruislings voorbij, ze heeft een andere route en ziet ons pas als we goedemorgen naar haar roepen, ze roept terug "ik had jullie toch zo moeten herkennen in die opvallende jassen".

Ans fiets door en ons licht springt op groen verderop staan Hans en Simone te wachten, vandaar dat we haar niet eerder tegenkwamen. Gezamenlijk door naar de Leeuwentrap waar we de boulevard beklimmen. Op de boulevard staan Edith, Esther, Evert-Jan en Remona al te wachten. Ans is er nog niet, Inge en ik hadden duidelijk de kortere route. Even later komt Annemie ook aanlopen en zijn we compleet, om het water van acht graden te betreden. Het is nog een stevig eind lopen door de frisse wind maar eenmaal in het water blijkt dat de goede voornemens Annemie zijn blijven plakken, geen onvertogen woord komt eruit als ze het water ingaat, eigenlijk geen enkel woord, ze kijkt wel heel ontevreden maar dat is snel over. Op het moment dat we allemaal door zijn breekt ook ook de zon door, het komt helemaal goed vandaag, door de wind en het afgaande tij drijft er wel veel plastic in het water, ik vraag me hardop af of je het warmer krijgt als je jezelf inwikkelt in plastic, Annemie weet het antwoord en zegt dat duiker wel eens plastic zakken om hun voeten doen om een extra filmpje warmwater rond hun voeten te krijgen in hun wetsuit. Als je dan klaar met duiken bent kun je daar nog even van genieten als een warm voetbadje.

Acht graden geeft kennelijk zo weinig uitdaging dat we de tijd vergeten en uiteindelijk zo'n zeven minuten ronddobberen.

Dan volgt de selfie, we zijn weer met een grote groep en dat vereist wat werk, blijkbaar staan de langste vooraan en moeten de achterste Zwemburen hun best doen in beeld te komen. Ik bied aan om naar achter te gaan maar Annemie en Inge roepen luidkeels " Neeeee!". Blijkbaar fungeer ik als een soort schild om een beetje verdekt in beeld te komen.

Tijdens het omkleden komt er nog een andere zwemmer (verre zwembuur van Remona) een praatje maken, zij maken gebruik van een erg goede omkleedplek waar zelfs een verharde ondergrond is, we denken erover na om die plek ook ooit te gaan gebruiken, er moet dan wel een dak boven, douches erin, muziekinstallatie, etc. Zo worden er allemaal faciliteiten aan toegevoegd eindigend met een verwarmd vijftig meter bad. Ik denk dat we gewoon achter het scherm van Pier 7 blijven.