Tering maar dan langer

Vrijdag zevenentwintig januari. Het is twaalf uur scherp als we afspreken, het laatste tijdstip waarop Hans nog kon en het eerste tijdstip waarop Inge kon. Esther, Jean-Pierre, Kim en ik passen ons aan, zo flexibel. Het weer is prachtig, het is een graad of zes en de zon schijnt en de wind heeft het af laten weten, geen golven dus vandaag, je kunt natuurlijk ook niet alles hebben. Strak twaalf uur staan we op de boulevard, dat is nog eens timing. Esther en Jean-Pierre staan al te wachten (minder goede timing, maar die moesten vanwege een kapotte schuifdeur ook een andere route nemen). Als we het water inlopen is het toch wel koud maar we slaan ons erdoorheen. Als ik zeg dat het water toch wel erg koud is, antwoord Kim met een luide "tering!", waarop Esther heel bedaard antwoordt "in engere zin: iedere snel fataal verlopende vorm van longtuberculose". Wij proesten het uit en als ik zeg dat kan Kim toch sneller uitspreken, antwoordt Kim "een ziekte die niet meer voorkomt, ik dacht dat mag wel". We hebben er in ieder geval veel plezier om. Verder hebben we de steeds terugkerende discussie over hoelang we erin moeten blijven, "kort" zegt Kim, "jullie geven mij altijd de schuld omdat het mijn idee was, maar het was de bedoeling om erin te rennen en weer eruit, gewoon even de kick halen". Inge zegt "je moet er toch zo'n twee minuten in voor het effect?, Hans beaamt dat "hoe komen we dan aan 1 minuut per graad?", "dat stond in de krant" zegt Jean-Pierre, "oja ineens geloven we alles wat in de PZC staat" voegt Hans er aantoe. "Alles wat op Facebook staat is ook waar" zegt Jean-Pierre, "TikTok is mijn nieuwszender" antwoordt Hans droog en vol overtuiging.
Ik moet overigens wel toegeven, dat die snelle duik met 1 minuut per graad dan toch wel uit de hand gelopen is. Na vijf minuten zegt Kim dat het mooi is geweest, ik maak bezwaar want het water is zes graden. We blijven nog een minuut langer, kopje onder en eruit. Op het strand is de haast weg want met de zon erbij is het goed vol te houden, als Hans de selfie heeft genomen staat hij nog zeker een minuut in zijn zwembroek met zijn telefoon in zijn handen. Als ik vraag of hij bitcoins aan het kopen is op dit toch wel vreemde moment antwoord hij rustig "nee hoor even een beetje administratie".

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen