Trilweekend

Zondag vijftien januari, twee groepen weer vandaag, Esther, Jean-Pierre, Lars en ik zwemmen om half vier. Nadat de ochtend ploeg in wind, zon, regen en hagel heeft gezwommen is het onze beurt. We hebben geluk, regen en hagel zijn ons bespaard gebleven.
Het is opkomend water en het waait hard, het hele strand ligt vol schuim van de zee, er zijn een aantal honden die achter de wegwaaiende schuimvlokken aanrennen.
Het water is wild en wij ook als we erin rennen, het is weer een feestje.
We zijn snel door en hoewel niet alle golven hoog zijn, komen er af en toe en een paar hele hoge golven voorbij waarbij altijd wel iemand onder water verdwijnt om dichter bij het strand als een zeehond boven te komen, of zoals Jean-Pierre met zijn bril in zijn hand. Ondanks zijn zwemkoord heeft het watergeweld zijn bril toch bijna opgeslokt, hij had hem nog net te pakken.
We gaan van golf naar golf en van brainfreeze naar brainfreeze als de golven over ons heen slaan. Lars kan de kou op zijn achterhoofd niet meer negeren en gaat iets voor ons het water uit, hij lift mee met een golf die hem bijna op het strand legt. Esther, Jean-Pierre en ik, trotseren nog wat golven en we wachten nog even op die ene hoge golf die wij als lift pakken. Juist op dat moment is het water rustig. Ons wachten wordt beloond want er komt een enorme golf op ons af die exact bij ons omslaat en ons als het ware wegblaast om in een soort van whirlpool meegesleept te worden tot het punt waar de kolkende massa weer in gewoon water veranderd en we gedesoriënteerd overeind krabbelen, de brainfreeze proberen te relativeren en een plaatsbepaling doen om te achterhalen waar we terecht zijn gekomen. De verrassing is niet groot als we concluderen dat het dichter bij het strand is. Het is acht minuten en zevenentwintig seconden als Jean-Pierre en exact tegelijk (zo blijkt later uit de Garmin data analyse van Inge) uitklokken.
We lopen terug over het strand, eerst nog even mijn slippers zoeken want we zijn weer heel wat afgedreven.
Tijdens het aankleden zijn we unaniem in de conclusie dat het weer geweldig was. Esther zegt "helaas kunnen we volgend weekend niet want dan hebben we trail weekend". Lars en ik verstonden trilweekend en proberen ons een voorstelling te maken van wat dat dan wel niet is maar het blijkt een trailrun weekend te zijn. "Nee, geen trilweekend" zegt Esther, "die heb je de week daarna" vult Lars aan.
Het wordt komende week kouder dus misschien hebben we volgende week allemaal een trilweekend.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen