Zout water in je smoel

Dinsdag zeventien januari, de maandag hebben we overgeslagen, akelig stil was het op de zwemburenapp en akelig nat was het buiten, daar zit vast een verband tussen. Vandaag is het zonnig en koud. Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Wieske en ik hebben kennelijk de hele dag het moment afgewacht dat de zon onder zou gaan want om half zes staat de duik gepland. Waarschijnlijk een onbewuste angst te verbranden, echt onbewust want ik heb niemand met zonnebrand gezien. Het is koud, net iets minder dan drie graden, het water zal warmer zijn maar niemand weet de temperatuur. De theorie van Jean-Pierre, niet van tevoren kijken anders durf je niet meer. Het uitkleden is een onaangenaam moment en vanaf het begin van uitkleden tot ver in het water wordt er luid en veelvuldig over de kou en de onzinnigheid van deze actie gemopperd, door iedereen behalve Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre en Wieske. Op een gegeven moment roep ik boos, "Waar is Kim? De aanstichter van dit alles!", "lekker thuis met een kop warme chocolademelk" antwoord Hans rustig en ik voeg toe "vast in een oververhitte sauna met die kop warme chocolademelk". Tot het moment dat ik me overgeef aan het water, langzaam zak ik erin en ik zeg "eigenlijk is het best lekker". Na een poosje ontdek ik, waarschijnlijk omdat mijn voeten nu echt gevaarlijk koud zijn, dat het zand relatief warm is en als je je voeten erin steekt dat het wat bescherming lijkt te geven. Hoe relaxed je ook in koud water kunt zijn, handen en voeten dat went nooit, tenmiste, niet bij mij. Er wordt toch wat raar gereageerd op dat warme zand dus ik probeer me eruit te redden door te zeggen dat ik ook net in het water gepoept heb dus dat het dan waarschijnlijk een grote dampende drol is die op mijn voeten beland is. Dit klinkt voor de rest ook als een goede verklaring "Wat was de watertemperatuur eigenlijk?" vraagt Evert-Jan. Hans niet te beroerd om een antwoord te geven waar je echt niets aan hebt "het was twaalf graden, zeventien een keer en midden in de zomer zelfs drieëntwintig graden". We proberen toch een temperatuur wat dichter bij vandaag te gokken maar komen niet op 1 lijn, Inge "7,6", Hans al het voorgenoemde, Jean_pierre "het was 8", ik zeg "7,8" en Evert "6,2 of 7,5 of 7,9 of 8 of ...", het lijkt een soort van wiskundige reeks te worden. Na vijfeneenhalve minuut vinden Evert-Jan, Hans, Wieske en Inge het wel mooi geweest en maken aanstalten het water uit te gaan, Evert-Jan en Hans nog even kopje onder. Als Hans bovenkomt zegt hij "daar doe ik het voor, zout water in m'n smoel", "dat kan je in de keuken ook gewoon maken en in je gezicht gooien" geef ik hem terug en Jean-Pierre voegt toe dat als je het in een Tefal pan maakt, heb je de PFAS er ook meteen bij. Vastberaden om waar voor ons geld te krijgen blijven Esther, Jean-Pierre en ik nog even achter, onder het mom van "ik vind het wel heel veel gedoe, helemaal hier naar toe, uitkleden, na het zwemmen afdrogen en weer naar huis, voor vijf minuten, laten we nog even blijven". Na ruim zeven minuten gaan we er ook een eind aan breien en als de klok precies acht minuten aantikt sta ik nog net tot mijn enkels in het water. Dan de selfie, Hans besluit weer een goed moment te kiezen waarop de helft half naakt in een krampachtige pose onder zijn of haar zwemponcho staat, dan besluit hij ook nog eens een hoek te kiezen zodat de compositie an sich goed is qua zon maar er verder (buiten Hans) geen zwembuur te bekennen is. Het duurt lang voordat we een Rembrandt opstelling hebben en dit gaat gepaard met wat gemopper (niet van mij dit keer). Inge roept "Hans, schiet op, ik heb blote voeten!", Hans reageert "wij allemaal!". Even later zegt Wieske dat ze haar tenen niet voelt, ik stel haar gerust met de woorden dat ik haar tenen ook niet voel.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen