Even helemaal stil

Maandag zes februari, een goede start van de week, om half vijf is het weer zover. Hans, Inge, Titia en ik zijn er klaar voor. Iets later dan de Zeemeerminnen Anita, Ans, Ingrid (aka Silvia), en Marie-Louise, die hadden namelijk een kwart over vier in de planning en het leek erop dat een kwartier later echt niet tot de mogelijkheden behoorde. Eenmaal op de boulevard zijn we er toch allemaal klokslag half vijf en niet veel later belanden we dus toch nog met z'n allen tegelijk in het water. Titia houdt het bij de aanloop en gaat er zo voor de eerste keer nog niet helemaal in. Het was een zonnige dag vandaag, die zon hield het halverwege de middag helaas voor gezien maar is gelukkig rond vier uur weer tevoorschijn gekomen dus het dobberen doen we met een ondergaande zon. Doordat het water zo rustig is, merk je meer van de kou en Anita zegt dat ze een koude muts heeft, "ondermuts" voegt ze eraan toe. Marie-Louise (met muts op haar hoofd) vraagt meteen waar een ondermuts zit. Tijdens het dobberen kletsen we wat, de aanwezigheid van Marie-Lousie gaat niet ongemerkt voorbij en strekt zich uit tot op het strand, waar ze toch wel erg benieuwd is naar het commando-stijl naar huis fietsen van Hans. "Net als onder zo'n rok?" zegt ze, "een kilt, ja" corrigeert Hans. "Ik zou bang zijn dat ik een koude lul krijg" zegt Marie-Louise, als we allemaaal hard moeten lachen, vervolgt ze "ik durf dat gewoon te zeggen hoor", ik vraag "is er iets dat je niet durft te zeggen dan", "ja hoor" is het antwoord waarop Inge meteen vraagt "wat dan?". Op dit memorabele moment is Marie-Louse even helemaal stil.