Gapend op de fiets

Vrijdag tien februari, wederom een drukke dag maar toch even tijd gemaakt om met Hans, Inge en Kim om twaalf uur een duik te nemen. Hans heeft vandaag een muts toegevoegd aan zijn outfit, een bovenmuts wel te verstaan. Het maakt het plaatje wel een beetje compleet. Het is laag water dus we moeten een behoorlijk eind lopen om er te komen, we dumpen onze spullen zo dicht bij het water als Kim toestaat en onze slippers nog iets dichter bij. Er hangt een lichte mist maar op het moment dat we het water inlopen breekt de zon door. We dobberen dus een beetje rond met de zon in ons gezicht terwijl de mist, het uitzicht op de bouldevard toch wat surrealistisch maakt. Er is geen golf te bekennen en onze zeehondzwembuur laat het vandaag ook afweten. We moeten onszelf dus vermaken met interessante gesprekken, laat dat nu net een lastig ding zijn als je lichaam langzaam afkoelt in de richting van zes graden. Voor de selfie lopen we toch even terug naar de waterkant, om het een beetje op te leuken. Inge stelt voor om in het water te gaan staan maar dit idee wordt door Kim resoluut afgeserveerd. Na het aankleden lopen we als (zoals later zal blijken op de foto die Jean-Pierre heeft gemaakt vanuit zijn huiskamer) een stel nomaden het strand af. Bij de fietsen zegt Kim, "ik moet altijd zo gapen van de kou", ik herken dit maar dit gebeurt me eigenlijk pas op de fietstocht terug naar huis.