Onbeperkt chocolade eten

Zondag vijf februari, we zijn met eeen grote groep, volgens Inge is het net zomer. De zon schijnt het is alles behalve koud al is er wel een harde frisse wind en er zijn helaas weinig golven. Gisteren gaf iedereen aan vandaag weer te willen gaan dus toen het tijdstip in de app gemeld werd, sloot iedereen weer aan, daarna kwamen er zoveel berichten op de lijn dat Kasia het originele tijdstip waarschijnlijk gemist heeft dus toen ze zaterdagmiddag voorstelde om rond op zondg om twaalf uur te gaan zwemmen, heb ik haar getipt de wekker iets eerder te zetten want de groep die op half elf gepland staat is zo groot dat die zich niet zomaar meer laat verzetten. De wekker wordt aangepast en zo komt het dat Amanda, Anita, Annemie, Ans, Esther, Hans, Inge, Jean-Pierre, Kasia, Kim, Lars, Marvin, Silvia, Simone, Wieske en ik om half elf verzamelen. Een enorme groep en ik wens Hans alvast succes met de selfie, dat wordt nog een uitdaging. Als we naar het water lopen haken Anita, Ans en Silvia al snel af, "wij blijven achter het scherm, wij zijn de koukleumen" roept Ans naar ons. Het wordt wel complex met die splinterbewegingen we hebben dus nu een subgroep in een subgroep de Zwemburen subgroep Meerminnen met weer een subgroep De Koukleumen. We zien ze wel verschijnen in het water. De rest van de groep loopt in marstempo recht op de zee af, "zeg ik ga echt niet in mijn jas zemmmen" roept Kim, hintend op haar wens om toch in ieder geval op een droog plekje om te kleden en buiten het bereik van het opkomende water. Als we het water ingaan is de ellende op Annemie haar gezicht af lezen, ze kijkt alsof onderwater haar benen worden afgebeten door waarschijnlijk die zeehond van gisteren, Kasia probeert te coachen maar Annemie slaat alle advies in de wind en blijft vechten tegen de kou en eerlijk is eerlijk, ze doet het zonder onvertogen woord uit te brengen. Toch iemand bij wie de goede voornemens langer dan een maand zijn blijven plakken. Pas als ik zeg dat ze echt moet ontspannen en zich moet overgeven aan de kou laat ze het gaan, en komt tot rust. Lars voegt er nog aan toe dat het dan gewoon je eigen plekje wordt in het water waar je nooit meer weg wilt. Silvia komt geruisloos het water in, bang om weer een "negatieve" vermelding te krijgen in de verslaggeving, het blijft haar bespaard maar zal best wat moeite hebben gekost. Lars die nog bezig is met de gedachte dat het behaaglijk wordt begint over een Warme golfstroom, "staat er iemand te plassen?". Als we na zes minuten het water uitgaan en het tijd voor de selfie is, komt er nog een complicatie bij voor Hans, Ans Anita zijn namelijk nog in het water en de rest heeft weinig zin om nat, in badkleding in de wind te blijven staan om een zo compleet mogelijke foto te hebben. Silvia geeft het ook op en loopt alvast richting de plek waar de Koukleumen zich hebben omgekleed. De selfie wordt een tafereel van mensen die halverwege het aankleedproces zijn, waar Silvia later door Inge nog ingemonteerd moet worden. Inge merkt op dat de wind warm is en voegt er meteen aan toe dat het waarschijnlijk meer zegt over de temperatuur van haar lijf die haar doet denken dat de wind warm is. "De wind is warm", het wordt nog een aantal keer door verschillende mensen herhaald. Dan is er thee, veel thee, heel veel thee! We drinken het onderaan de boulevard, toch een beetje beschut voor de wind en lekker in de zon. De thermosfles van Esther staat op de grond en wordt door verschillende personen bijna omgestoten nadat Inge hem als voorbeeld echt heeft omgestoten. Inge maakt het goed door een chocolaatje uit te delen, iedereen een blokje en Esther, die geen choclade lust mag onbeperkt chocolade eten.