Wie weet in de volgende

Zaterdag vier februari, de buitentemperatuur is acht graden om half elf, het moment dat Ans, Evert-Jan, Hans, Inge, Kim, Silvia, Wieske en ik het strand op lopen, geen wind, geen golven en helaas ook geen zon, het is verre van koud dus alles op het gemakje. Hans en ik zoeken een plekje dicht bij het water en proberen daarmee Kim te provoceren maar ze trapt er niet in en gaat helemaaal akkoord met onze keuze. We kleden ons uit en een tijdje later lopen we met z'n allen het water van zeseneenhalve graad in. Evert-Jan ontdekt een zeehond in de verte, die vrij lang boven water blijft, tot het moment dat Silvia ook het water in gaat wat niet geheel geruisloos gebeurd, verschrikt kijk ik om naar waar de gil vandaan komt maar er is niets ernstigs aan de hand. Anders dan bij sommige andere Zwemburen blijft het bij een gil en worden er geen krachttermen aan toegevoegd. Zoals gezegd, geen golven dus we dobberen rustig rond en echt koud is het ook niet dus ik ben verrast als Evert-Jan vraagt "hoe lang doen we het nu?" waarop ik antwoord "iets meer dan een jaar", het was wel duidelijk dat hij dat niet bedoelde en zijn reactie is dan ook een gemaakt geirriteerde "Jezus" waarop ik weer antwoord "nee Harry". Evert-Jan trekt het even niet meer en duikt onder. Ondertussen doen Inge, Kim en Wieske een soort van aquarobic workout of iets dat erop moet lijken. Misschien helpt het om warm te blijven maar daar merken je tenen in ieder geval niets van. Evert-Jan wil er na vijf minuten uit gaan maar ik attendeer hem op de minuut per graad dus nog een minuutje langer, hij protesteert met de mededeling dat achttien minuten per week voldoende is, waar op Hans antwoord dat hij dan voor de komende drie jaar klaar is met zwemmen. Na zes minuten gaan we eruit en maken dan nog bijna de zeven vol. Terug op het land is er de selfie, hij komt wat lastig op gang want als Silvia en Ans dezelfde zwemponcho blijken te hebben geeft dat weer voldoende gesprekstof om daar met z'n allen een minuut of twee mee vol te praten. Hans neemt de selfie, een filmpje met workout, nog een selfie, Evert-Jan loopt over en grijpt naar zijn hoofd, er gaat een hele serie van gebeurtenissen vooraf aan het moment dat Silvia en Ans ons een kopje thee aanbieden. Evert-Jan zegt "het is grappig, mijn collega's verklaarden me voor gek toen ik zei dat ik ging winterzwemmen, maar ..." en is dan even stil dus ik vul aan "dat deden ze daarvoor ook al". Het blijkt niet te zijn wat hij wilde zeggen, kennelijk zijn z'n collega's nu ook overtuigd winterzwemmers. Als iemand vraagt waarom Silvia als "Sauna Silvia" in de telefoon van Marie-Louise staat opgeslagen antwoord ze dat ze Marie-Louise in de sauna ontmoette en die begon een heel verhaal over zeezwemmen en ging daar maar over door (zo kennen wij Marie-Louise helemaal niet) dus uiteindelijk heeft ze Silvia overtuigd om mee te gaan. Terwijl we thee staan te drinken, pochen Kim en Inge met hun theeglazen en wijzen spottend naar mij met een plastic beker, ik weet even geen weerwoord en men verwacht wraak in de blog. Wie weet in de volgende.