Ze is er weer bij!

Het is kwart over negen op vrijdag drie februari als ik een voorstel in de Zwemburenapp doe, "Mogelijk zon, kans op golven, opkomend water, wie gaat er mee om twaalf uur?". Hans, Kim en Inge sluiten aan en Jean-Pierre start de bezemploeg die rond half zes gaat zwemmen voor wie er mee wil (overigens zo blijkt later zonder selfiemateriaal dus we zullen nooit weten of het echt was). Nog later zou overigens blijken dat Zeemeermin Silvia, Jean-Pierre en Esther gespot heeft, ze zijn dus echt geweest en hadden grappig genoeg Silvia (die ze nog niet kennen) bijna meegevraagd omdat Esther vond dat ze er wel als een zeezwemmer uitzag (vast zo'n rare Teletubbiejas aan).
Die zon waar ik het over had, die liet het overigens wel afweten want tegen twaalf uur kruipt de zon achter de wolken. Waarschijnlijk bang om ons het koude water in te zien lopen. De temperatuur is aangenaam, rond de negen graden en de golven zijn matig maar net genoeg voor extra zwemplezier. Het water is 6.4 graden, niet echt heel koud maar voldoende voor een brainfreeze als er een golf over je hoofd slaat. Het doorkomen is geen probleem, het voorkomen dat je na het trotseren van een golftop bovenop een andere zwembuur land vereist wat extra aandacht. Als ik zeg dat ik koude voeten heb, wordt dat meteen door Kim beaam en aangevuld met "er is wel meer koud dan alleen mijn voeten". Zoals gewoonlijk hoor je Hans niet over de kou en Inge heeft het veel te druk met genieten van het golvenspel. Na een minuut of vijf geef ik aan met de golven mee naar de kant te liften, de rest stemt in en we wachten op die paar grote golven.. Twee golven heb ik nodig om na zes minuten met een totale brainfreeze in kniediep water terecht te komen. Op het strand zoeken we onze slippers, gemarkeerd door de knalroze exemplaren van Inge, altijd handig om ze terug te vinden na een onstuimig badje. We hobbelen over het strand terug en als we ons achter het scherm van Pier 7 omkleden draait Kim zich om zodat ze in "alle privacy" haar badpak door iets droogs kan vervangen. Ik zeg "Kim, ik begrijp dat je met je rug naar ons toe gaat staan, maar om nu pontificaal met je gezicht naar de webcam te gaan staan is vast niet wat je in gedachten hebt", we moeten met z'n vieren hard lachen en nog meer als Hans eraan toevoegd dat al die mensen in de appartementen op de boulevard spontaan met een verrekijker naar buiten staan te kijken, "ze is er weer bij" zeggen ze volgens Hans.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen