Zand in je Juttertje

Zondag zesentwintig maart, na een druilerige dag klaart het aan het eind van de middag aardig op en dt is mooi want om half vijf gaan Esther, Inge, Jean-Pierre, Simone en ik het erop wagen. Als het zover is blijkt Simone toch wat te worstelen met de nieuwe tijdsindeling nadat de klok vannacht verzet is, last-minute haakt ze af want ze zat er qua planning een uur naast. Even overwegen we solidair te zijn en ook niet te gaan dobberen maar dat zou eerlijk gezegd alleen uit lafheid zijn dan uit medeleven. Daar komt nog bovenop dat Inge luid roept "meer drank voor ons", er is namelijk weer een borrel voorzien voor na de duik. Het is redelijk hoog water dus ver lopen is er niet bij als we even later het water instappen. Na een dagje wellness voor Inge en mij is dit toch weer even wennen dus klagend loop ik het water in, "gisteren heel de dag in een hok van 90 graden gezeten om op temperatuur te komen en dan nu ineens alles wegspoelen in de koude zee" luidt mijn protest. gelukkig geldt ook vandaag dat als je er eenmaal door bent hele hele feest best meevalt al kan ik het verlangen aan dobberen in een warm zoutwaterbad met de zon in je gezicht maar lastig loslaten. Na een minuut of zes blazen we de aftocht, kopje onder en eruit. Esther is het hier kennelijk niet mee eens want ze blijft alleen achter in het water, vastberaden om de acht minuten die bij de watertemperatuur passen vol te maken. Het afdrogen en aankleden is nog een opgave want er staat toch best een stevige wind en zie dan maar eens al je spullen bij elkaar te houden, zo gebeurt het dat Jean-Pierre op een bepaald moment met jassen en handdoeken van verschillende personen in zijn handen staat met een voet op een tas. De beloofde borrel nuttigen we in de luwte bij de knuffelmuur, scheelt ook weer zand in je Juttertje of Arak. Inge heeft aan alles gedacht want ze heeft ook chocoladetruffels meegenomen, daar wil je ook geen zand op.