Regenkwartiertje

Maandag tien April, om iets na negen uur doet Kim het voorstel voor een duik rond twaalf of één uur. Janine sluit aan en stelt één uur voor, ik sluit ook aan en Hans en Inge voegen zich min of meer geruisloos aan het gezelschap toe. Tussen twaalf en één meldt Hans dat ze een kwartiertje later zijn, het blijkt een kostbaar kwartiertje te zijn want nu komen we in een regenbui terecht. Op de trap roept Kim "we gaan wel ergens achter staan", Hans en ik hebben het gehoord maar reageren niet direct waarop Kim vraagt of we het gehoord hebben. De plaatsaanwijzingsdrang van Kim wordt met de dag grimmiger al heeft ze wel gelijk dat wij gerust naar het water zouden lopen en alle aanwijzigingen compleet negeren. Vandaag niet, we kleden ons om achter het glazen windscherm van Pier 7, onder toeziend oog van een aantal gasten die warmpjes en droog binnen zitten te bedenken welke gek er nu gaat zwemmen, wij dus. Naar het water lopen is best vervelend zo in de regen maar dat is gelukkig alleen de heen weg, op de terugweg maakt het allemaal niets uit, dan ben je toch al nat. Het is laag water dus een extra stukje lopen. Onderweg komen we nagenoeg geen aangespoelde kwallen tegen wat een goed teken is. Het water is koud, het lijkt wel kouder dan normaal toch is het volgens Rijkswaterstaat negeneneenhalve graad, ik vraag me af of ze wel goed gemeten hebben. De regen maakt het extra troosteloos en kil, dat is vast de reden dat Kim na tweeneneenhalve minuut al voor sorteert op het water verlaten, Inge sluit daar graag bij aan maar we kunnen beiden overtuigen in ieder geval vijf minuten vol te houden. Janine, Hans en ik tikken bij zeseneenhalve minuut af. We lopen terug naar onze omkleedplek, nemen snel een selfie, aankleden en rap naar huis, die thee kan echt wel tot thuis wachten. Het was een minder fraaie duik dan gisteren maar toch lopen we even later voldaan de Leeuwentrap af, fijn dat we weer geweest zijn.