Geen stress, zoals we hem kennen

Zondag achttien juni alweer, de astronomische zomer staat letterlijk voor de deur en hoewel we hem wel voelen, is vandaag een dag die begint met regen en bewolking. Esther, Jean-Pierre, Inge en ik gaan om één uur zwemmen en hoewel het droog is, zien we een bijna verlaten strand voor ons.

Aangezien we wel voor hetere of beter gezegd koudere vuren hebben gestaan laten we ons niet afschrikken. We gaan ervoor en natuurlijk stelt het ook niets voor negentien graden plus nog vier tiende graad is warm als je de sub-vijf hebt geraakt. Toch is het doorkomen een dingetje, we redden het. Tijdens het dobberen komt er een enorme blauwe kwal voorbij gezwommen. Jean-Pierre wil weten hoe groot en houdt zijn hand op, "tot jouw hand zegt hij", "dan moet je naar een ander strand, dit past niet op het badstrand alleen" is mijn antwoord. Het blijkt een loner te zijn want verder worden er geen kwalen gesignaleerd, Esther schrikt nog een keer van een bosje zeewier en Inge spant de kroon door zo hard te schreeuwen dat de boulevard bijna ontruimd wordt, "er liep iets over mijn voet" is het excuus en als ik vraag of het haar andere voet was komt Esther met de verklaring dat het een diepzeekwal was. Die mogelijkheid sluiten we niet uit.

Door de ijzingwekkende gil van Inge zijn we toch een beetje van slag met uitzondering van Jean-Pierre, die ondergaat een eventuele kwallen-/krabbenstroom alsof het de massagestralen van een whirlpool zijn, geen stress, zoals we hem kennen.