Alles op de tast met zonder gevoel

Het is alweer dertig november en ook het weer doet mee met de aankomende winter. Hans stelt half vijf voor maar er komt geen aansluiting, Kim corrigeert het tijdstip met een "Change of plan" naar kwart over zes. Inge meldt zich (en mij) aan en Kim voegt nog toe "Dus nu kan iedere werkende Zwembuur aanhaken 🥳 tenzij je avonddienst hebt 🤪". De ontsnappingsroute is afgesloten, ik zal meemoeten, al voor het zwemklaarmaken van mijn outfit begin ik met klagen, Inge zegt op een gegeven moment "als je zo doorgaat laat ik je uit de groep verwijderen". Ik ga zo door en het gebeurt niet. Klagen mag toch wel als het buiten zo maar net boven nul is en het water net iets boven de negen graden. Op de fiets is het allemaal goed te doen met onze zwemjassen, Hans en Kim komen net naar buiten als we aan komen fietsen, de timing is in ieder geval scherp. Op het strand is het donker en koud, je merkt dat de stralingswarmte van de zon ontbreekt. We warmen iets op door gesteggel over de plek waar we ons uitkleden maar dan komt toch het onvermijdelijke, we lopen in badkleding naar het water. Het water dampt want met temperaturen van rond het vriespunt is negen graden heel wat. Er is geen golf te bekennen dus ook de natuur vormt geen bijdrage aan het gemak om door te komen, het lukt ons en dan valt het eigenlijk allemaal weer mee. In de verte vaart iets voorbij getrokken door een sleepboot, als Inge dat opmerkt zegt Hans of als het een hele stijve kabel is kan het dat het een duwboot is die de voorste boot voort duwt. Het gevaarte wordt gevolgd door een tweede sleepboot, dat moet dan wel een duwboot zijn die erachter vaart. Na een minuut of acht vinden we het wel mooi geweest dus even kopje onder en naar de kant. Het zand is koud dus dit is het moment dat onze voeten in ijsklompjes veranderen. Nu is het Inge die klaagt over kou en Kim zegt dat er best links en rechts over Jezus gesproken mag worden, ik vind van niet want die ging niet in het water maar liep erover. Volgens Inge moet hij wel koude voeten hebben gehad. Jezus had het gemakkelijk volgens Inge of Kim, ik zeg dat ik niet jaloers ben op dat houten kruis. Ondertussen schiet Hans een selfie en we zijn alle vier verbaasd dat het lukt. Nu snel afdrogen en aankleden. De kou is al geen beste hulp maar het donker helpt ook niet mee. Volgens Hans is het "Alles op de tast, maar op een gegeven moment voel je niets meer". Verzachtende omstandigheden zijn volgens hem "Wel mooi met de sterren en lichtjes van de boten die voorbij komen", daar zijn we het allemaal wel mee eens.