Restjesdag

Zaterdag twee december, er zijn weer twee shifts vandaag, Inge en ik zitten in de tweede samen met Esther, Jean-Pierre en Marie-Louise. Om vier uur gaat het gebeuren. Het is koud maar prachtig weer, amper twee graden maar met een lekker zonnetje, het water alweer een paar tiende kouder dan gisteren, het gaat vrij hard nu.
De teenslippers zijn al eerder deze week verruild voor sokken en mijn werklaarzen, vandaag voeg ik daar extra dikke sokken aan toe.
Op de fiets naar de boulevard hoor ik allerlei flessen rammelen, Inge heeft de drankkast geplunderd en blijkbaar verdeeld over onze tassen.
De timing is bijna perfect, Marie-Louise zit al te wachten op de boulevard als we aankomen en tegelijkertijd komen Jean-Pierre en Esther van de andere kant aanlopen.
Van Marie-Louise moeten we eerst een selfie nemen, het hele programma overhoop, na de selfie gaan we bijna verzonken in een Pavlov rechtstreeks naar huis.
We lopen dicht naar het water, geen gevecht over de exacte plaats en Marie-Louise voert het woord. Niet veel later lopen we in badkleding en op slippers naar de zee, Marie-Louise vraagt nog of dat uitmaakt en reageert wat ongelovig op het bevestigende antwoord.
Dan is het zover, allemaal zijn we er door, krampachtig onze handen warm proberen te houden, de èèn onder zijn of haar oksels, de ander in een soort bidhouding (vast compensatie voor al het ge-jezus eerder deze week).
Esther roept dat ze last van prikkels heeft en ik antwoord dat ik op het moment helemaal geen prikkels heb.
Na verloop van tijd en toch wat Jezussen vraagt Marie-Louise hoe ver we zijn, ik kijk richting de kant en zeg "ehm een meter of wat", Jean-Pierre beantwoord de vraag met "zes minuten".
Na acht minuten houden we het voor gezien, gaan niet kopje onder want met al die drank staan we vast nog een uur in de kou op het strand.
Snel een handdoek pakken en nog een selfie, afdrogen, aankleden en een borrel.
"Het is restjesdag" zegt Inge verontschuldigend als het halve strand vol met flessen staat, ook Jean-Pierre en Esther hebben een bijdrage dus we zien er vast merkwaardig uit voor de onschuldige voorbijganger.
Tijdens de borrel komen we erachter dat Jean-Pierre met de man van Marie-Louise samen bij de rederij hebben gevaren waar mijn, inmiddels behoorlijk versleten, werklaarzen vandaan komen. Ik plaats meteen een bestelling bij Marie-Louise maar de rederij bestaat niet meer en haar man heeft een andere baan.
We drinken onze glaasjes leeg en gaan ieder weer ons eigen weg.
Tot morgen!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen