Groepsbrainfreeze

Vrijdag vijf januari, om kwart over vier is het mooi weer volgens Hans, het wordt door Inge bijgesteld naar half vijf want dan is het beter, niet mooi maar motregen in plaats van harde regen om kwart over vier. Kim gaat mee, ik sluit me aan en Jean-Pierre is er gewoon met een stille vooraankondiging naar mij. Motregen is er niet, het regent gewoon. Hans, Kim, Inge en ik hebben uit protest een zonnebril op, Jean-Pierre ben ik vergeten mee te nemen in dit plan dus de selfie komt er niet, in ieder geval niet met bril. Kim heeft een heel mooi omkleedplekje gevonden tegen de boulevard, het is daar droog, tenminste als je heel dicht bij de muur gaat staan en er net niet tegen aan want langs de muur loopt water dat van de boulevard afkomt. Geen goed idee besluiten we en gepikeerd loopt Kim achter ons aan naar een plek die wij wel geschikt vinden. We belanden op het gladde stuk strand waar het zand nog wat vlakker is van de vloed. Kim strijkt demonstratief vijf meter van ons vandaan neer op een plek waar het volgens haar droger is. Gelukkig gaan we wel met z'n allen zwemmen. Ik zal een beschrijving van de zee in termen van vlak of onstuimig achterwege laten, er zijn leuke relalief regelmatige niet nader te kwalificeren onregelmatigheden in de beweging van het water die ons bezig houden. We genieten met volle teugen. Ik begin wartaal uit te slaan en trek uit voorzorg mijn natte kleding uit, in navolging van de adviezen met betrekking tot onderkoeling, die Jean-Pierre ons gisteren heeft aangereikt. We lijnen op voor een selfie waar we allemaal tegelijk onder water gaan, het lijkt mij een nogal nutteloze selfie als er niemand in beeld is maar Hans zal wel een plan hebben. De eerste keer worden we half weggespoeld door een niet nader te kwalificeren beweging van het water. We moeten dus nog een keer, dit leidt tot een groepsbrainfreeze, nu begint werkelijk iedereen wartaal uit te slaan en heeft niemand het nog door dus houden we lekker onze natte kleren aan. Na zo'n zeveneneenhalve minuut staan we weer op het "droge", in de regen, dat wil zeggen bij Hans, Inge, Jean-Pierre en mij regent het, het weerbeeld bij Kim die een eind verderop staat kennen we niet. We proberen ons af te drogen in de regen - het blijkt een uitdaging, we kleden ons aan in de regen - het blijkt een uitdaging, ik probeer als eerste klaar te zijn - het blijkt een uitdaging. "Wie is er weer de laatste, Harry?" zegt Kim. Ik zeg wat terug maar Jean-Pierre denkt dat ik wartaal uitsla en stelt meteen voor mijn kleren uit te trekken. Uiteindelijk lopen we allemaal gekleed terug, is het toch nog goed gekomen.