Sn...

Vrijdag zestien februari, wederom vier uur, ditmaal zijn Esther, Hans, Jean-Pierre, Inge, Kim en ik van de partij.
Heerlijk zonnig weer, iedereen in opperbeste stemming, als er tijdens het uitkleden iemand een serieuze opmerking maakt zegt Inge dat we alleen maar onzin mogen uitkramen, nou... dat is gelukt.
Hans is als eerste het water in en al snel door, waarop Inge zegt "rare snijboon", Kim herhaalt "rare snijboon?", "rare snuiter dan" antwoord Inge. Esther concludeert dat er best veel rare woorden zijn die beginnen met sn. Snijboon, snuiter, sneu, sneeuw.... het gaat maar door.
Jean-Pierre vraagt "hoeveel centimeter is jouw snikkel gekrompen, Harry?", ik antwoord " 's nie veel meer, sneu, snap er niets van".
Hans zegt dat het tijd is voor een snelfie. Als ik na vijf en een halve minuut het water uit wil blijkt dat te snel te zijn. 's nog zeker een minuut wordt er gezegd. Er volgt nog een verbale diarree aan sn-woorden, snot, snoeien, sneer, snijden, snaar, Snuiteressen, snuiters, snellen met hun snater naar het water. Snakkend naar het snikkoude water, sneaken ze in de Westerschelde.  Snijwinden, snijden hen niet.  Snelfie maken, snonsens praten, snauwen is er niet bij Snoutwater in je snoel, aankleden en snoevend naar huis....
Het is nu echt tijd om eruit te gaan, ik roep "nog even snopje onder", we gaan kopje onder en langzaam richting strand.
Op het strand lopen we in de zon, het is heerlijk en Inge zegt "snikheet in de zon", Esther vult aan "geen gure snijwinden". Snel kleden we ons aan en bewegen weer richting huis.
Inge heeft haar zin gekregen, alleen maar onzin.

Reacties

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Eerste lentedag

Flessenpost