Dagelijks de zee in

Zondag achtentwintig april, het is alweer een poosje geleden dat er (in ieder geval door mij) gezwommen is. Hans, Kim, Inge en ik spreken af om het er om half elf weer op te wagen. Koud is het niet echt, de zon laat nog op zich wachten en het strand ligt vol met kwallen. We kleden om bij de muur om onze kleding nog een beetje bij elkaar te kunnen houden, stappen naar het water en maken kennis met wat gestrande kwallen onderweg naar het lage water en vervolgens in het water met de laffe golfjes uit Breskens die steeds weer in je gezicht spetteren, een minder gunstige windrichting dus. Kim zegt "ik ga gewoon even goed onder water, dan zal het wel over zijn", ik versta "ik ga voorgoed onderwater" en reageer dat ik dat wel een erg heftige reactie vind op laffe golfjes uit Breskens, we moeten er hard om lachen en stellen ons zo voor dat Kim doei zegt en onderduikt, gelukkig was dat niet het plan. Kim duikt echter wel onder en het heeft totaal niet het gewenste effect, de

Het is zaterdag dertien april en het belooft mooi weer te worden, Inge, ik en later blijkt ook Esther hebben een mooie start met een duurloop van de loopgroep. We vertrekken om half negen, om vijftien kilometer later bij de Kanovijver weer aan te komen. Inge heeft in al haar optimisme voorgesteld om daarna om half elf een duik te nemen, Esther en ik nemen dit met fronsende wenkbrouwen aan, "dat gaan we nooi halen" zegt Esther. Uiteindelijk is het dan toch verzet naar elf uur. Hans en Kim kunnen dan niet meer dus gaan al eerder maar de Zeemeerminnen sluiten aan. We zijn nu dus met Anita, Edith, Esther, Inge, Marjan, Marie-Louise en ik. Als we het strand oplopen praat Marie-Louise honderduit over de duik van gisteren, het was zo gezellig met Inge, Marjan en een fles rosé, daarna zijn Marjan en Marie-Louise nog de kroeg in gegaan en hebben uitgebruid gedineerd bij Foppe, het gaat maar door... Niet heel veel later, stappen we het water in. Het contrast met de buitentemperatuur is

Zondag zeven april, Esther, Hans, Inge, Kim, Wietske en ik stappen rond elf uur het zonnige strand op, Amanda en Kasia zijn er nog niet maar we besluiten in de zon te wachten in plaats van de schaduw op de boulevard waar ook nog eens veel wind staat. Op het strand zijn we dit voornemen helemaal kwijt en zegt Hans als we al bijna in het water zijn "Kasia en Amanda komen nog", abrupt staan we stil, kijken om en zien ze juist van de trap komen. Kim is in een soort van trance en loopt gewoon door, uiteindelijk komt het goed en gooien we onze tassen bij elkaar op de grond. Kasia heeft als enige haar zwemjas aan dus ik zeg dat ze een rare jas aanheeft, ze kijkt naar de rest en voelt zich toch wat overdressed. Het is echt warm als op een matige zomerdag, we lopen dus even later ook vol goede moed naar het water, Hans vooropals een soort moeder eend en wij als kuikens op weg naar zwemles erachteraan. Ik vraag Hans om de GoPro zodat hij er ook een keer opstaat en in de hoop dat ik zij