Snert en pannenkoeken

Dinsdag elf juni, met hoge snelheid naar huis, naar binnen, snel weer naar buiten met zwemspullen, snelwandelen naar het Nollestrand en slechts vijf minuten te laat aankomen voor de duik van zes uur. Gelukkig hebben Jenifer, Rudi, Jean-Pierre, Esther en Inge op mij gewacht. Snel kleed ik me om en sta uiteindelijk als eerste klaar, te trappelen, voor de duik.
Na enkele minuten lopen we met z'n vijven het water in, Jean-Pierre blijft aan de wal in het gezelschap van Neeltje.
Eenmaal in het water roept Rudi, die zaterdag nog heel twijfelend het water inging "dit is toch lekker he!". De hele temperatuurschaal van Bonaire uit zijn systeem gejaagd.
Na een poosje begint het te regenen en ik denk aan mijn kleding die achter het huisje op de vlonder ligt, hulpeloos kijken we richting het strandhuisje waar gelukkig Jean-Pierre de tegenwoordigheid van geest heeft mijn kleren binnen te leggen.
Af en toe worden we verrast door een paar hoge golven, en het weer is eigenlijk prachtig bijna heel de tijd zon met dan die ene zeer zwakke regenbui er tussendoor.
We houden het dan ook met gemak ruim vijftien minuten vol, want het is op commando van Esther dat we, volgens de minuutpergraadregel het water weer moeten verlaten. Jean-Pierre neemt een hunnie van ons en we nemen een koude douche achter het huisje.
Na het aankleden worden we door Jenifer voorzien van thee, koffie, bier of iets anders en Rudi komt met erwtensoep op de proppen die aangevuld wordt met heerlijke pannenkoeken. Die pannenkoeken hebben wel wat voeten in de aarde want Rudi krijgt het voor elkaar de electrische kookplaat op kinderslot te zetten, de magic touch van Jean-Pierre redt ons avondmaal.
Gezellig eten we samen en praten vooral over niet al te serieuze zaken zoals televisieseries van vroeger en genieten van het uitzicht op de zee.
Het zal weer even wennen zijn om de "bijna" dagelijkse duik vanaf het badstrand voort te zetten zonder al deze luxe.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen