Uitstelgedrag en tunnelvisie

Wat doe je op zaterdag achttien januari als het buiten nul graden is met een gevoelstemperatuur van min vier en je vlak bij de zee woont die vijfeneenhalve graad is? Hans, Kim, Inge en ik gaan dan naar het strand om op te warmen in de zee, dat scheelt toch al snel negeneneenhalve graad met de gevoelstemperatuur.

We gaan weer te voet en als we door de zandbak lopen waar vroeger de Gerbrandystraat was, merken we al dat met dit weer niet valt te sollen.

Ook Hans en Kim, die we even verderop oppikken, zijn nog niet echt overtuigd dat we een goed plan hebben bedacht.

Op de boulevard wachten we (noem het uitstelgedrag) geduldig op Jean-Pierre en Esther want mogelijk komen ze ook opdagen. Als Inge merkt dat de temperatuur niet oploopt besluit ze toch maar uit te zoeken of ze gaan aansluiten, ze redden het niet is de uitkomst. Ik bedenk me of ik nog een willekeurige Zwembuur zal opnoemen waar we dan nog op kunnen wachten maar besluit me neer te leggen bij het onvermijdelijke doel van deze onderneming.

We gaan het strand op. Vandaag is Inge, oh nee Kim de laatste met uitkleden, ik sta dan al lang te wachten.

Ondanks de eerder genoemde negeneneenhalve graad die we erop vooruit gaan is het water bar koud. Als we er allemaal net door zijn vraagt Hans of we meteen een selfie moeten maken, nu iedereen nog kan lachen. Ik zeg "doe maar, ik zie er goed uit, al mijn rimpels zijn weggetrokken", "nou" hoor ik Kim als ongefilterde reactie zeggen, daar kan ik het dan weer mee doen.

Het aftellen is begonnen, bij drie minuten geen tenen meer, bij vier minuten elk besef van tijd kwijt, bij vijf minuten kopje onder en maken dat je eruit komt.

Tijdens het aankleden komt Kim met een hele anecdote over zwemmen die ons allemaal de koude wind doet vergeten en hard aan het lachen krijgt. Helemaal kan ik het niet meer reproduceren maar het had iets met beperkt zicht of tunnelvisie na het zwemmen te maken.

Diep in onze jassen gedoken, al dan niet met een warme kruik in onze handen hobbelen we weer naar huis, ook deze hebben we weer in de pocket en als je tijdens het lopen weer opwarmt, voelt het alsof je lijf weer opstart.