Zwemburengroepsonderkoeling

Vrijdag veertien februari, Hans, Kim, Inge en ik nemen nog een Valentijnsduik voor het weekend echt begint. Twee graden vandaag, het voelt als drie onder nul, het warme water lonkt, nog steeds vier graden en negen tiende boven nul.

Er is ons een zonnetje beloofd om vijf uur, helaas, die is er niet of het moet over Jean-Pierre, Esther en Toos gegaan zijn die ons bovenaan de Leeuwentrap staan op te wachten, zonder zwemspullen, dat wel.

Dus uiteindelijk belanden we toch met z'n vieren in het water. Zonder de zon zetten we toch het liedje "laat de zon in je hart" in. Later als Kim iets fout doet komt er koud water onder haar oksel, ze maakt er een opmerking over en Inge zingt meteen "onder d'n errum is 't werrum" ik sluit aan met "onder d'n hoed staat tie goed". Verwonderd kijkt Kim naar Inge en zegt "heb je overal een liedje voor?", "Harry in ieder geval" antwoord Inge.

"Ik heb koude tenen", probeert Kim, "ga van me teen meteen, ga van me teen" is mijn antwoord, Hans roept "neus", Inge en ik met later bijval van Hans "Ik ben zo blij, zo blij, dat m'n neus van voren zit en nie opzij". "Kut" roept iemand, "want hij zegt 'kut, godverdomme', maar hij kan er niets aan doen, 'klote nondeju' zeg heeft hij dan geen fatsoen, naar hij heeft de ziekte van Gilles de la Tourette, hij staat ermee op en hij gaat ermee naar bed" is mijn reactie, "piemel" is de volgende test, "wees niet bang voor mijn lul, dat is toch flauwekul...".

Oh tijd alweer, we zitten op ruim vier minuten, niets in de gaten en als we op tijd op het droge willen zijn moeten we snel zijn, kopje onder en eruit.

Oh nee, selfie vergeten, terug of niet terug, dan maar in ondiep water, wat een stress ineens.

"Gelukkig geen koude wind zoals gisteren" zeg ik en ineens steekt er een wind op die zo koud is dat we er al overtuigd zijn dat deze lucht rechtstreeks van de noordpool komt.

Aankleden, Inge heeft een Juttertje meegenomen maar stelt voor die onderaan de Leeuwentrap te nuttigen. Met dit in het vizier kleden we ons snel aan MacHans in Schotse stijl zonder onderbroek onder zijn jas, dit terzijde, zijn doedelzak in ieder geval uit het zicht.

Onderaan de Leeuwentrap weer stress, geen bankje, wat nu? "In het park" zegt Hans, "waar?" vraagt Inge, "park" licht ik toe, "waar" vraagt Inge weer, ik vrees dat we een zwemburengroepsonderkoeling te pakken hebben. Het wordt een bankje in het park, Inge schenkt vier glaasjes in waarvan eentje beduidend minder vol is, "dat is niet eerlijk" zeg ik, "geef mijn de leegste maar, welke is dat?" vraagt Kim, "de derde" is hierop het antwoord van Inge waarop Hans en ik elkaar aankijken en in koor zeggen "hangt er vanaf van welke kant je het bekijkt".

We toasten, een goed na begin van het weekend!