Sproetsjworkshop

Zondag dertien april, er is wat wind maar verder is het prachtig weer voor een duik. Zenuwachtig en vol van verwachting veschijnen Esther, Francine, Inge, Jean-Pierre, Kim, Marianne, Saskia en ik. Het is spannend vandaag want we weten (zoals altijd) niet wat er gaat komen.

Het badstrand staat vol met vissers en om niet meteen aan de haak geslagen te worden kiezen we een plekje waar geen vissers staan. Inge en Marianne lopen voorop en zo dicht naar het opkomende water dat de rest van de groep stopt op een "veilige plek" en wacht tot ze het doorhebben. Het duurt even want Marianne staat al bijna in badpak als Inge omkijkt om te zien waar de rest blijft. Ze sluiten zich uiteindelijk bij ons aan.

Discussie over de temperatuur, "ruim tien graden" zegt Jean-Pierre en ik ding daarop af met de redenering dat het opkomend water is en we dus te maken hebben met ijskoud Noordzee water dat er voor zorgt dat we er maar zes minuten in hoeven.

Eenmaal in het water, met hier en daar een kwal, wordt het duidelijk. Terwijl ik Kim introduceer als Sproetsjgoeroe en onze Sproetsjtrainer voor de workshop van vandaag, wordt iedereen enthousiast. Het wordt meteen duidelijk wat het is waarvan we niet wisten dat het zou komen. Kim duikt in haar rol en neemt het woord, "eerst schudden we de handen los, laat maar fladderen die handen", iedereen volgt behalve Jean-Pierre want die kiest voor de warmte van zijn oksels. We wapperen alsof ons leven ervan afhangt en zo voelt het ook, dan vervolgt Kim, "maak van je handen een kommetje, schep ze vol met water en sproetsj ze dan in je gezicht". Wij volgen het voorbeeld van de Sproetsjgoeroe en er gaat een wereld voor ons open. "Lekker!", "je krijgt het er warm van", "heerlijk", "oh wat verfrissend", zijn slechts enkele voorbeelden van de vele enthousiaste reacties, zels Jean-Pierre heeft zijn handen in het koude water gestoken en geniet van de sensatie. Inge is niet te stoppen, het lijkt wel of ze zichzelf aan het water boarden is, non stop schept ze water uit de zee, ze schept er zo lustig op los dat er zelfs even een kort moment van wereldwijde zeewater daling lijkt te zijn.

Met het weer en de watertemperatuur die toch wel dichter bij de tien graden van Jean-Pierre dan de zes van mij ligt houden we het met onze gesprtoetsjte gezichten goed vol en na negen minuten doen een aantal van ons de Total sproetsj ofwel kopje onder.

Het selfie moment heeft ook nog wat voeten in het strandzand want Inge besluit steeds een andere hoek te kiezen, uiteindelijk lukt het.

Tijdens het aankleden ziet Francine dat haar slippers en die van Saskia nog bij het water staan en haalt ze snel op. Voor hetzelfde geld start er een hele zoekactie, twee paar slippers op het strand met de neus naar de zee en geen mensen, dan hangen er vanmiddag allerlei helicopters boven de Schelde.

Na het aankleden wacht er een lekkere spicy-chai thee op ons, volgens Inge niet pittig maar kruidig. Voldaan sproetsjen we de thee naar binnen.