Gonzende vingers en iets met zout

Het is een regenachtige zondag, Hans stelde gisteren voor om deze middag rond half vier te gaan zwemmen, Francine probeert er nog een ochtend duik van te maken maar het tij wint. Hoog water is beter, geen wier of plastic. Vanmorgen haakte Inge af en zetten Kim en Francine een offensief in om Inge mee te krijgen, ik stel aan Kim voor eerst te gaan hardlopen en zo gaan we om half twee van start met een rondje van tien kilometer. Kim zegt vantevoren dat ze niet meer zo goed loopt en stuift vervolgens met elf kilometer per uur weg. Onderweg vangen we nog wat regen dus na een uurtje staan we met natte kleren weer binnen, nu het zwemmen nog, snel omkleden en dan lopen we met Hans en Inge naar de boulevard. Francine, Saskia en Eric wachten al op ons. Saskia gaat niet zwemmen en zal waarschijnlijk de sokken van Francine warm houden. Eric staat in zijn shirt, spijkerbroek en sandalen in de kille wind, die heeft het niet snel koud.

Omkleden achter het glazen scherm van Pier 7 en dan over het ijskoude zand naar de zee. Note to self: slippers aan de uitrusting toevoegen.

Af en toe komt er een flinke golf voorbij, waar Hans gelukkig steeds (op het laatste moment) voor waarschuwt.

Francine is in een zware strijd met zichzelf gekomen, ze kijkt alsof ze gevierendeeld wordt en wacht een eeuwigheid met door te komen. Dit soort zelfkwelling kent iedere zwembuur en we hebben er allemaal wel eens last van, behalve Eric, die gaat gewoon zonder morren het water in en duikt meteen onder.

Kim heeft gonzende vingers, "wat?" zeg ik, "gonzende vingers" herhaalt ze vol overtuiging. We proberen ons er een voorstelling van te maken en ik vraag me af of het met sproetsjen te maken kan hebben.

De watertemperatuur is acht graden besluit ik want mijn hoofd is na het nat worden van de golven en de koude wind in een soort van permanente brain freeze terecht gekomen, acht graden is acht minuten en we zitten nu op zeven minuten dus kopje onder en op het gemakje naar de kant, de gemeten temperatuur is overigens negen en een tiende graad.

Het koude zand voelt als een marteling aan mijn voeten dus ik haast me naar mijn comfortabele matje. Iedereen was al weer vergeten hoe het is om je bij een gevoelstemperatuur van nul graden aan te kleden, het voelt al snel vertrouwd.

Inge heeft nog een drankje in de aanbieding, "opa's dubbelzoute dropwater", het smaakt goed en ondanks het lage alcoholpercentage valt Eric na het drankje spontaan om, dat zou natuurlijk van "opa's dubbelzoute dropwater" kunnen komen maar waarschijnlijker is dat het door de verhoging op het strand kwam die net achter hem begon.

Tijdens het nuttigen van "opa's dubbelzoute dropwater" begint mijn hand zo te trillen van de kou dat Hans hem even stil moet houden anders is mijn glaasje "opa's dubbelzoute dropwater" zo leeg.

Tijdens de wandeling naar huis warmen we weer langzaam op en sluiten we vrede met alle ontberingen die we hebben ondergaan.