Strandpedicure

Half elf, Inge en ik vertrekken van huis, pikken onderweg Hans en Kim op en treffen Marianne en Marie-Louise op het strand, Kort daarna verschijnen Jean-Pierre en Esther, Madeleine en Remona volgen hen praktisch op de voet. Annemie en Cookie verschijnen als laatste, wat logisch is gezien de enorme berg aan spullen die Annemie meesleept voor het omkleden, daarover later meer.

Deze zondag, twee november konden we niet voorbij laten gaan zonder een duik, het weer is goed, het tij is goed en ons humeur nog beter.

Marie-Louise zwemt nog niet mee, pas een halve nieuwe knie en herstellende, geen beste combi voor een duik. Ze komt ons dus gewoon aanmoedigen, haar knie was kennelijk versleten maar die stembanden, toch niet geheel ongebruikt, doen het zonder stil te vallen, het geeft een vertrouwd tintje aan deze zondagmorgen op het strand.

We zijn compleet en maken ons klaar voor de duik, weinig golven en relatief kwalvrij water. Zonder de golven duurt het al gauw een minuut tot we er echt door zijn. Als ik tegen Kim vertel dat ik er van de week aan dacht dat we misschien eens moeten proberen om de hele winter echt te zwemmen, dat wil zeggen met de zwembewegingen die daarbij horen. Kim reageert enthousiast dus al gauw heb ik enorme spijt dit gezegd te hebben. Comfortabel thuis op de bank kan ik me zoiets best voorstellen maar om dit nu in het koude water ten uitvoer te brengen is een ander verhaal. De teleurstelling van Kim trekt me over de streep en al snel zwemmen we met z'n vijven richting het einde van het paalhoofd, de spijt neemt toe als ik voel hoe koud het aan mijn armen wordt. Kim is als eerste bij de paal, ik tik de paal aan en draai me snel om richting ondieper water. Kim en Remona bedenken dat het wel leuk is om op de palen te gaan staan en blijven dus nog even achter. Samen met Esther en Madeleine zwem ik terug naar de achterblijvers, daar aangekomen is het al bijna tijd om het droge op te zoeken, nog een paar minuten.

Eenmaal aan land tijdens het aankleden bedenkt Cookie dat het wel een goed plan is mijn omkleed matje als voetbalveld te gebruiken, wat voor mij een reden is het krukje van Annemie te in te pikken om ook eens heel relaxed mijn sokken en schoenen aan te trekken en ik moet zeggen, wel erg relaxed. Later, als Annemie het krukje terug heeft zien we dat ze er een borsteltje aan heeft hangen waarmee ze haar voeten volledig zandvrij kan vegen, een soort van strandpedicure behandeling. Na de strandpedicure behandeling lopen we gezamelijk naar de boulevard en daar scheiden onze wegen, in verschillende groepjes bewegen we ons weer huiswaarts.