Drones en noodpakketten

Zaterdag dertien december, kwart over elf is het plan. Onderweg naar Hans en Kim word ik geplaagd door een inzakkende suikerspiegel. Inge appt en hierdoor komt Hans met een dubbele boterham met pindakaas voor mij naar buiten, Kim voegt nog een banaan aan mijn noodpakket toe en later zal Inge de thee tevoorschijn toveren maar voor dat laatste zullen we eerst de 8.4 graden van het water moeten trotseren.
Op de boulevard staan Eric, Esther, Jean-Pierre en Wieske al te trappelen om het water in te mogen, Francine sluit niet veel later aan.
Bij het omkleden neemt Kim een afwachtende houding aan want ze vermoedt dat Jean-Pierre in zijn loopkleren wat langer nodig heeft. Eric laat zich niet tegenhouden en ligt praktisch al in het water als ik de rits van mijn jas opentrek.
Jean-Pierre gaat zwemmen in zijn hardloop broek dus nu iedereen klaar is moet Kim nog beginnen met uitkleden, geen haast het is ruim zeven graden buiten.
Tegen de tijd dat we allemaal in het water liggen breekt de zon door en doet Inge haar beklag tegen Hans, "jammer dat je de Go-Pro niet hebt meegenomen", maar Hans laat zich niet van de wijs brengen en zegt rustig met zijn gezicht in de zon, ogen dicht "beleef het moment", "ik beleef het moment liever vanmiddag aan de hand van een filmpje, op de bank met de verwarming op vijfentwintig" is mijn reactie.
Tijdens de duik komen er wat vliegtuigjes over vliegen die we toch steeds weer verwarren met Russische drones.
Jean-Pierre zegt ik ga eruit en duikt onder, "dat is de verkeerde richting", zeg ik en Jean-Pierre wijst naar het strand en vraagt bevestigd of daar de uitgang is.
"Al 7-10" zeg ik "17!", roept Kim verbaasd, "dan moeten we er al lang uit, we zijn onderkoeld", na een geruststellende correctie dat ik zeven minuut en tien seconden bedoel, gaat Kim weer verder met het genieten van het moment.
Even later volg ik het voorbeeld van Jean-Pierre en zeg dat ik eruit ga, ga kopje onder en beweeg me naar de uitgang, de rest volgt. Tien minuten klokten we vandaag.
Op het strand is het lekker, met toch wat zachte warmte van de zon en natuurlijk de thee van Inge die ons van binnenuit opwarmt.
Ondertussen horen we harde klappen vanaf de boulevard komen in een bepaald ritme en ik maak er een opmerking over die Jean-Pierre gebruikt om ons meteen gezamenlijk aan het beelddenken te krijgen, de opmerking is niet voor herhaling vatbaar. Hans neemt het beeld al snel weg door te wijzen naar een kerstman op een balkon en zegt "die is zijn sleutels vergeten en klopt nu op het raam om binnen te komen".
We sluiten ons strandbezoek af na de thee en ik vraag nog even aan Hans wat het eten voor de terugweg is. Daar was nog niet in voorzien maar Hans zegt dat hij het met liefde voor me zal organiseren, dat wordt een tweede noodpakket.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Het seizoen is geopend

Afbeelding
Eindelijk is het dan weer zover, de afspraak voor zondag zesentwintig oktober stond al een paar dagen, Kim (onze zwemburenmoeder) deed de planning, mooi afgestemd op het tij (hoogwater) minder rekening houdend met de wind maar de deal was rond, om vijf uur zou het gaan gebeuren. We waren met een klein groepje, Inge en ik pikten onderweg Hans en Kim op en Francine zouden we op de boulevard treffen. Evert-Jan hadden we stiekem ook wel verwacht, meestal schuift hij als onaangekondigde mysterieguest aan maar vandaag was het raak. Lars en Annemie, Regine en uiteindelijk dus ook Evert-Jan duiken onverwacht op, een leuk groepje. We lopen gezamelijk het strand op, het waait hard en de zee ziet eruit als een woeste kolkende massa water, dit belooft wat. De spanning hangt in de lucht, het is toch altijd weer spannend zo'n premiere van het seizoen, gaat het lukken, hebben we de moed om het water in te gaan, waaien we er niet uit, ... Het was heel erg gemakkelijk, de golven hielpen ons een han...
Meer lezen

Nou nou, leuk? Dat zullen we nog wel zien!

Afbeelding
"Nou nou, leuk? Dat zullen we nog wel zien" was mijn reactie op het enthouisaste "Super leuk!" van Hans in de Zwemburenapp. De eerste duik dit jaar, het is vijf januari dus de start is wat traag dit jaar. Het is ook nog eens een kletsnatte dag maar volgens Hans word je in het water ook nat, ook dat zullen we nog wel zien! Inge en ik besluiten te voet naar het strand te gaan, dan hoeven we tenminste niet in de regen te fietsen, die gedachtengang lijkt me verder volkomen logisch. Hans en Kim lopen ook mee dus de route bljft bijna hetzelfde. Al snel komen Inge en ik een voetganger tegen die ons tegemoet loopt maar op een erg vreemd punt besluit aan de andere kant van de straat te gaan lopen, wij concluderen dat deze vrouw toch wat vrees heeft voor onze (zoals Jean-Pierre het noemt) "gangsterlook" in de Teletubbie jassen. Als we Hans en Kim zien huppelen we elkaar tegemoet en delen nieuwjaarshugs uit, op dit moment heb ik er zeker begrip voor als mensen uit an...
Meer lezen

Condooms en hete honden

Afbeelding
Zondag negen februari, tijd voor weer een nieuw zwemavontuur. De ochtend editie hebben we gemist maar om vier uur gaan Jean-Pierre, Esther, Inge en ik het erop wagen. Het is zacht buiten, daar zal de uitdaging niet liggen, het is druk op het strand ook geen probleem al ben ik wel een beetje benauwd dat een van de vele honden mijn matje straks ziet als een mooi poepveldje, goed afdekken met mijn jas dus. "Weet iemand de watertemperatuur" roep ik in de loop richting het water, "vijf punt één" zegt Inge resoluut, geen speld tussen te krijgen "op gezocht op rws waterinfo" voegt ze toe, ik geef het op, dit valt niet naar vier graden te praten om de verblijftijd met een minuut in te korten. Jean-Pierre doet nog wel een poging en vraagt wanneer het vijf graden was, "vier weken geleden?", Inge volhard, "nu" is het afsluitende woord, einde discussie. Toch hebben we allevier het gevoel dat er echt meerdere graden af zijn vandaag, onze voeten voel...
Meer lezen