Dagelijks de zee in

Vandaag, dertig januari is het feest, niet omdat de golven hoog zijn, de zon schijnt of de sfeer goed is maar omdat Kim, de grondlegger van de Zwemburen, jarig is. Met een luchttemperatuur van 7.1 graden stappen we het "warme" water van 6.1 graden in. De opkomst is goed, Wouter, Matthijs, Kim, Hans, Evert-Jan, Céline, Annebel, Alle, de drie kinderen van Céline en Matthijs, de twee kinderen van Kim en Hans en nog een nichtje en oma. Niet iedereen ging het water in maar de meesten wel. Het was weer een feestje met de stevige golven die af en toe als een verrassing opdoken. Annebel probeerde nog even om dit met droge haren te doorstaan maar moest al snel toegeven dat de natuur dit zelf wel bepaalt. Na een record van ruim tien minuten kwamen we afgepeigerd en vol adrenaline het water uit. Afdrogen, aankleden en dan thee, of... Alle was goed voorbereid van huis gegaan met een fles Juttertje en voldoende glaasjes in zijn tas. Met deze welkome aanvulling op de zondag-verjaardag-duik...

  'Mam, ik kom donderdag naar huis en neem ook mijn badpak mee. Misschien ga ik wel mee zwemmen… Zeg het nog maar niet tegen papa, want ik weet het nog niet zeker.’ Dit zei ik woensdag tegen mijn moeder. Uiteraard heeft mijn moeder het direct aan mijn vader verteld en aangezien mijn vader gezegend is met een bijzondere overtuigingskracht, ging ik op 28 januari, mijn 22e verjaardag, toch maar mee naar het strand voor een verjaardagsduik om 9:00. In van mijn moeder geleende kleren en schoenen (die hakken waar ik mee naar Vlissingen was gekomen, waren misschien toch niet zo handig in het zand) fietste ik met de groep mee naar de zee. Eenmaal op het strand vroeg ik me oprecht af waarom ik dit ook alweer deed en waarom iedereen zegt dat het verslavend is?? Het water, en dan vooral de temperatuur daarvan, deed direct pijn aan mijn voeten, een soort stekend, tintelend gevoel. Ik vond het gek genoeg wel minder moeilijk om helemaal in het water te gaan dan in de zomer (ik ben zo iemand die ...

Zaterdag negenentwintig januari, we spreken af om tien uur bij Pier 7. Er staat een behoorlijke wind dus dat belooft wat. Vandaag zwemt op Inge na het hele gezin Soffers mee inclusief Hessel, de vriend van Annebel. Eenmaal op het strand breekt ook de zon door dus het wordt een zomerse duik bij winterse temperaturen. De groep is groot vandaag, Alle, Annebel, Céline, Evert-Jan, Hans, Hessel, Kim, Matthijs, Merijn, Wouter en ik. Het water is wild en het is een feestje om er in te zijn, zoals Matthijs later aangeeft, "je voelt je net een kind". Hessel loopt het water in maar besluit al snel dat dit niet zijn ding is en gaat als eerste terug. Annebel volgt na een paar minuten en valt nog bijna omver als de onderstroom aan haar benen trekt. Merijn houdt het tijdens zijn debuut ook aardig vol. Na een minuut of drie/vier gaat hij eruit. De rest maakt de acht/achtenhalve minuut vol. Als we uit het water lopen merken we dat de wind warm aanvoelt, bijna zomers, dat is een rare gewaarwor...

Vandaag is het exact 22 jaar geleden dat Annebel onze wereld binnentrad. 28 januari 2000, het was ook een vrijdag.  Om precies te zijn zag ze om elf uur het levenslicht. Misschien is dat de reden dat ze vanmorgen besloot mee te gaan zwemmen, winterzwemmen afvinken op je bucketlist met thingstodobeforeyouarereallytwentytwo. De reden maakt ook eigenlijk niet uit, ze deed het gewoon. Om kwart voor negen op de fiets naar het strand om samen met Anouk, Hans, Kim, Rudi en mij in het koude water van 5.8 graden te stappen. Onderweg naar de waterlijn werden er nog wat tips gegeven over hoe je de grootste kans maakt dit te overleven. Rustig en beheerst zoals Annebel is liep ze mee het water in, waarschijnlijk vroeg ze zich nu zelf wel af wat de reden was om dit te doen. Éenmaal in het water hield ze het prima vol, anderhalve minuut is zéker niet slecht voor een eerste duik. Een paar minuten na Annebel, volgde Anouk haar voorbeeld op maar bedacht zich en kwam toch weer het water in. Na achten...

Donderdag zevenentwintig januari, vandaag wat vroeger in verband met werkafspraken, om 8:30 stappen we dapper de boulevard op en worden er net zo dapper weer bijna afgeblazen.  Het waait dus aardig en er zijn daardoor ook best wat golven. We zijn met z'n vieren vandaag, Kim, Kris, Wouter en ik. Om te voorkomen dat alles wegwaait kleden we ons uit achter het scherm van strandtent Pier 7, dat scheelt meteen een paar graden in voeltemperatuur. De lucht is 7.1 graden maar voelt veel kouder door de wind, het water is 5.9 graden en voelt kouder door de golven en stromingen. Eenmaal in het water is het een avontuur, door de golven en bijbehorende stroming worden we heen en weer geslingerd. 7.5 minuten zit er niet in vandaag want je hoofd koelt wel erg hard af als er steeds een golf van nog geen zes graden tegenaan slaat. Met een totale brainfreeze verlaten we na 6.5 minuten het water. Wouter en ik rennen nog even over het strand om vervolgens beschut voor de wind achter het terrasscherm a...

Vijfentwintig januari om vijf uur staan Alle, Evert-Jan, Hans, Kim en ik klaar op een pas opgehoogd strand voor wat Alle noemt de zonsondergangduik. Helaas was het niet echt helder dus de zon hebben we niet echt onder zien gaan. Met een watertemperatuur van zes en een luchttemperatuur van nog geen vier graden Celsius stapten we weer dapper de zee in. Die tiende graad ten opzichte van twee dagen eerder lijkt goed voelbaar. We denken wat zeehonden te zien maar het blijken meeuwen te zijn, nee het waarnemingsvermogen neemt niet hard toe. Na zeven minuten en dertig seconden besluiten Hans en ik nog even kopje onder te gaan en de "warme" handdoeken op te zoeken, Hans verlaat zoals altijd het laatste het water en roept naar de rest dat we nog een foto moeten maken, er is niet veel enthousiasme voor te vinden. Evert-Jan had al aangegeven na het zwemmen meteen aan de wandel te willen om zo weer op te warmen, nu na zes minuten koud water zegt Kim ook liever de thee thuis bij de kachel...

Tien uur 's ochtends op zondag drieëntwintig januari, het lijkt wel een dagje met z'n allen naar het strand. We hebben gastzwemoverbuurman Mark mee genomen en Joyce sloot ook voor de eerste keer aan. In het totaal gingen we met elf personen het water in, Inge, Vesta met zes kinderen op het strand achterlatend. Matthijs was vanmorgen met de kinderen al vroeg in de weer om een slee te verbouwen tot boot. Het project moet nog wat bijgeschaafd worden want het drijfvermogen was zo laag dat de boot het contact met de bodem nooit verloren is. Na een persoonlijk record van 7 minuten gaan Hans, Wouter en ik er uit, net op tijd om met de anderen een groepsfoto te maken. Na het aankleden is er thee, chocomel en rondvliegende voetballende kinderen. Zo wil ik iedere zondag wel starten. Het lijkt wel zomer, op de temperatuur na dan.