Drie keer is scheepsrecht

Hans vindt dat de eerste duik vastgelegd moet worden op foto, dat was bij mij mislukt omdat we het pas realiseerden toen iedereen weer in een dikke winterjas op het strand stond, dus ik heb voorgesteld dat bij de derde keer te doen want dan kun je echt zeggen dat je meedoet.

Dit is de derde keer dus daar gaat tie dan. Het is veertien januari 8:45. We zijn met veel vandaag, Anouk, Céline, Hans, Kim, Kris, Matthijs. De kids van Matthijs en Céline zijn er ook bij en een van de jongens gaat zelfs mee het water in, de bikkel.

De prikkeling in mijn armen is al behoorlijk verminderd, maar na een minuut of drie besluit ik eruit te gaan en Kris vindt dat ook een goed plan. Als we eenmaal tot onze knieën in het water staan zeg ik "eigenlijk had ik het best langer vol kunnen houden", Kris knikt instemmend en stelt voor er terug in te gaan. We gaan er tegelijk met de anderen uit. Dat was vijf minuten met een korte warming up in de buitenlucht van vier graden.

Met de thee in onze handen doen we met z'n allen spontaan een soort indianendans in de zon omdat we denken dat onze voeten daar warm van worden. Als mensen ons nog niet voor gek verklaarden, was dit het moment...

De januari-zon, hoe zwak ook, heeft een behoorlijk verwarmend effect als je net uit het water komt. Helaas niet voor de voeten.