Schuivende laars

Dinsdag achttien januari, we zijn rond vijf uur op het strand, dit keer met vier personen, Evert-Jan, Hans, Kim en ik.

De temperaturen, water en lucht zijn als normaal, het is alleen heel mistig. Rond ons heen klinken scheepshoorns. Kim heeft een niet waterdicht horloge aan (dus in het water niet), die van mij is verdronken dus we zijn tijdloos. Hans heeft een list, hij zet het alarm op zijn telefoon en plaatst die in zijn laars dicht bij de waterlijn. Bij de eerstvolgende scheepshoorn vragen we hoopvol aan Hans of dat zijn alarm is. Na een poosje vrezen we dat de telefoon op trillen staat en kijken we geconcentreerd naar de laars of die kleine schuifbeweging over het strand maakt. Als Evert Jan eruit gaat en de telefoon pakt blijkt het geluid zacht te staan en de tijd al lang verstreken. Mogelijk en gevoelsmatig hebben we een wereldrecord gezet, we zullen het nooit weten.

Na afloop drinken we thee op het strand want Inge heeft twee thermosflessen gekocht van 24Bottles op aanraden van Kim. Mooie compacte flesjes die de drank goed warm of koud houden en dan ook nog duurzaam geproduceerd. Er is genoeg thee, samen vier flessen, wij worden wel warm.