1.000.000 kuub zand min een beetje

De wind is gaan liggen. Het is dinsdag tweeëntwintig februari als Hans en ik om twaalf uur naar het strand fietsen. Rond ons heen zien we nog de sporen die Dudley, Eunice en Franklin hebben achtergelaten, het beperkt zich niet tot dakpannen, op de boulevard ligt een berg zand die van het strand gewaaid is en nu met zwaar geschut weer terug naar het strand gebracht wordt. Op de boulevard staat ook Simone al te wachten, we zijn met drie vandaag en besluiten, na eerst het halve strand overgestoken te hebben, toch maar in de luwte van het Pier 7 windscherm om te kleden. Ondanks dat de wind geen naam mag hebben is hij best sterk 
Het water is al wel een stuk rustiger, het is alleen wel heel ver lopen. Van de 1.000.000 kubieke meter zand waarmee onlangs het Walcherse strand weer is opgehoogd, is niet alleen een deel de boulevard opgewaaid, een ander deel is in onze sokken, schoenen en tassen mee naar huis gesmokkeld maar een groot deel van de zandkorrels heeft ook de zee niet kunnen weerstaan waardoor het strand iets lager en een stuk langer is geworden.
Nu het laag water is stap je vrij snel wat dieper water in. Ik maak nog de opmerking dat we meteen de vaargeul in stappen, dat is uiteraard niet het geval maar het valt op hoe dicht we erbij zitten.
Als we een poosje in het water liggen, komt er een schip langsvaren en inderdaad het is dichtbij. We besluiten nog even de golven af te wachten, het water wordt onrustig en ja hoor daar komen ze. Flinke golven die door de steil aflopende bodem bijna het strand oprollen, als een van de hoogste golven omslaat in mijn rug beland ik ook bijna als een aangespoelde walvis op het strand.
Voordat Lenie 't Hart me terug komt duwen besluit ik Simone en Hans te volgen en na 11.5 minuten verlaten we het water. Bij het afdrogen breekt ook de zon door, wat een prachtige start van het tweede deel van deze dag.
We kleden ons aan en laten vandaag de thee voor wat het is, de werkdag trekt weer aan de agenda.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen